هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از طمع و بخیل بودن افراد انتقاد می‌کند. او می‌گوید اگر کسی به خاطر خساست دیگران به آنها طعنه بزند، این کار ناپسند است. زیرا در میانه انصاف، طمع و خساست هر دو وجود دارند و تفاوتی بین آنها نیست. در نتیجه، باید از قضاوت و سرزنش دیگران به خاطر خصایل منفی‌شان پرهیز کرد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از طمع و بخیل بودن افراد انتقاد می‌کند. او می‌گوید اگر کسی به خاطر خساست دیگران به آنها طعنه بزند، این کار ناپسند است. زیرا در میانه انصاف، طمع و خساست هر دو وجود دارند و تفاوتی بین آنها نیست. در نتیجه، باید از قضاوت و سرزنش دیگران به خاطر خصایل منفی‌شان پرهیز کرد.
هوش مصنوعی: درون کسی که طمع دارد را سرزنش مکن، زیرا در ماهیت او نوعی سخاوت و بخشش وجود ندارد.
هوش مصنوعی: وقتی انصاف به میان می‌آید، هیچ نشانی از طمع و حرص در خود ندارد و در حقیقت، از خودخواهی و خسیسی هم کم نمی‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر کردار تو بر من ستم نیست
تو خود دانی که بر خفته قلم نیست
گرت صد گنج هست ار یک درم نیست
نصیبت زین جهان جز یک شکم نیست
ز دستم گر چه قسمی جز الم نیست
چو بر دستست نام دوست غم نیست
ز دوزخ شعله غم گر چه کم نیست
چو غم را غمگساری هست غم نیست
مرا دلبند و مونس غیر غم نیست
ترا سرمایه جز جور و ستم نیست
مرا چون تو نباشد در جهان یار
ترا بهتر ز من دلدار کم نیست
اگر روی ترا در خواب بینم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.