ای دل و دیده هر دو خانه تو
سر من خاک آستانه تو
کاش بر من رسد نه بر توسن
دمبدم زخم تازیانه تو
همه تن گوش می شوم از شوق
هر کجا می رود فسانه تو
هر کسی خوش به گوشه طربی
من و غمهای بی کرانه تو
هر طرف ناوک از چه می فکنی
دل ما بس بود نشانه تو
بهر ناکشتنم بهانه مجوی
که مرا می کشد بهانه تو
جامیا بوی درد می آید
از غزلها عاشقانه تو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات عمیق و عشق خود را نسبت به معشوقش بیان می‌کند. او دل و دیده‌اش را به معشوقش مربوط می‌داند و خود را فدای آستان او می‌کند. شاعر آرزو دارد تا درد و رنج را خودش تحمل کند، اما در عوض، معشوقش تنها منبع غم و شادی اوست. همچنین، او اشاره می‌کند که عشقش به معشوق به حدی عمیق است که همواره در جستجوی نشانه‌ای از اوست و نمی‌خواهد بهانه‌ای برای نابودی خود بگیرد. در آخر، شاعر به بوی غم و عشق در اشعارش اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: ای دل و چشم من، هر دو درگاهی برای تو هستند و من با خاک پای تو پیوند خورده‌ام.
هوش مصنوعی: ای کاش زخم‌های تازیانه‌ات بر من نازل شود و نه بر اسبی دیگر.
هوش مصنوعی: من از شدت شوق، تمام وجودم را به شنیدن معجزه تو اختصاص می‌دهم و هر جا که داستان تو می‌رود، با دقت گوش می‌دهم.
هوش مصنوعی: هر کس در خوشی و شادمانی خود غرق است، ولی غمهای تو بی‌پایان و عمیق به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: دل ما پر از عشق توست و هر کجا که نگاه می‌کنی، نشانه‌هایی از تو وجود دارد. پس چرا به ناوک‌های دیگر فکر می‌کنی؟
هوش مصنوعی: برای نجات من از قتل بهانه نخواه، زیرا این خود تو هستی که باعث می‌شوی جانم گرفته شود.
هوش مصنوعی: بوی درد و رنج از اشعار عاشقانه تو برمی‌خیزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
پنجمینت منزل است خانهٔ تو
سنّت انبیا ستانهٔ تو
کعبه سنگی بر آستانهٔ تو
قبله راهی به سوی خانهٔ تو
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.