بی‌تو عیشم سخت ناخوش می‌رود
صد ستم بر جان غمکش می‌رود
دل ز باد سرد و آب چشم من
همچو خاکستر بر آتش می‌رود
روزگار من ز جور زلف تو
همچو زلف تو مشوش می‌رود
لاله تو می زرِه پوشد از آنک
نرگست با تیر و ترکش می‌رود
پای زلف تو که دارد کز ستم
در رکابش چرخ سرکش می‌رود
چرخ در حسنت تماشا می‌کند
چشم پروین زین جهت شش می‌رود
دوش گفتی بی‌منت چون است حال
چون فرامش نیستم خوش می‌رود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دلتنگی و غم ناشی از دوری محبوبش سخن می‌گوید. او توصیف می‌کند که بدون محبوب، زندگی‌اش سخت و ناخوشایند است و غم و ناراحتی بر جانش حاکم است. دلش مانند خاکستر در آتش می‌سوزد و روزگارش به هم ریخته است. او زیبایی محبوب را با لاله و نرگس مقایسه می‌کند و می‌گوید که زلف محبوبش همچون چرخ سرکش است. در نهایت، به یادگاری از گفت‌وگویی که در شب گذشته درباره حالش داشت، اشاره می‌کند و بیان می‌کند که وقتی محبوبش در یادش نیست، حالش بهتر است.
هوش مصنوعی: بدون تو زندگی‌ام به سختی و ناخوشی می‌گذرد و هر لحظه غم و رنج بر جانم افزوده می‌شود.
هوش مصنوعی: دل من به سبب باد سرد و اشک‌هایم، مانند خاکستر که بر روی آتش قرار می‌گیرد، در حال نابودی است.
هوش مصنوعی: روزگار من به خاطر زلف‌های پیچیده‌ی تو، مثل خود زلف‌های تو در آشفتگی و بی‌نظمی می‌گذرد.
هوش مصنوعی: گل لاله به خاطر زیبایی و زرق و برق خود، از سرما و نگریانی که ممکن است از تیر و کمان نرگس به او برسد، محافظت می‌کند.
هوش مصنوعی: زلف تو آنچنان زیبایی دارد که حتی چرخ فلک از روی ظلم و ستم در برابر آن خاضع می‌شود و در رکابش حرکت می‌کند.
هوش مصنوعی: چرخ (زمان) از زیبایی‌های تو تماشا می‌کند، به همین علت است که چشم پروین به سوی تو می‌چرخد.
هوش مصنوعی: دیروز گفتی حال من بدون منت چگونه است، حالا که فراموشم کردی، اوضاع خوش می‌گذرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.