|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از غم و درد درونی خود سخن میگوید. او احساس میکند که این غم در دلش نشسته و نمیداند چرا دلش با آتش و بلا درگیر است. او به این موضوع اشاره میکند که مشاهدهی ناسزا به خود، بر این آتش غم میافزاید. همچنین، گوینده از سخن کسی دیگر که او را رها کرده و با دیگری نشسته، ناراحت است و در آخر به سردرگمی خود دربارهی احساسات و چگونگی بار مسئولیتش اشاره میکند. در کل، این اشعار نشاندهندهی رنج و عذاب روحی شاعر است.
هوش مصنوعی: درد و غم او در دل ما جا میگیرد، اما نمیدانم چرا مثل آتش بر دل ما تاثیر میگذارد.
هوش مصنوعی: دل من هم حق دارد هر غمی را تجربه کند که در مسیر مشکلات و دشواریها قرار میگیرد.
هوش مصنوعی: مرا مثل کسی که بر روی آتش مینشیند در حالتی uncomfortable قرار میدهد، وقتی میبینم که دیگران با بی احترامی رفتار میکنند.
هوش مصنوعی: آن شخص به من گفت که تو با دیگری مینشینی، اما من نمیدانم که این امر چه تاثیری در زندگیات دارد.
هوش مصنوعی: عشق من نمیداند که برای چه چیزی خود را آماده میکند، زیرا این سنگینی بار عشق به دوش من میآید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.