لعل تو در سخن شکر ریزد
جزع من در سحر گهر ریزد
حس تو هر قدح که نوش کند
جرعه بر روی ماه و خور ریزد
هر نفس دفع چشم بدرا صبح
سیم در دیده قمر ریزد
بر رخم از هوای تو دم سرد
چون خزان توده های زر ریزد
گر بداند حقیقت حسنت
ماه را زهره بر جگر ریزد
تیر مژگان مزن که چشم تو خود
خون صد دل بیک نظر ریزد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که کلام معشوق همچون شکر شیرین است و احساسات وی در سحرگاه مانند جواهرات می‌ریزد. هر چقدر هم که از نگاه محبوب تنهایی بکشد، باز هم زیبایی‌هایش بر ماه و خورشید تأثیر می‌گذارد. همچنین، شاعر می‌گوید که اگر کسی حقیقت زیبایی محبوب را درک کند، آن‌گاه ماه و زهره (عطارد) به خاطر او حسرت می‌خورند. او به مژگان معشوق هم هشدار می‌دهد که نکند با نگاهش، دل‌های زیادی را بشکند، زیرا چشم او خود به تنهایی می‌تواند عشق را به زانو درآورد.
هوش مصنوعی: زیبایی و شیرینی کلام تو مانند شکر است و من مانند گوهری در دل شب، داغ و گدازان هستم.
هوش مصنوعی: احساس تو مانند نوشیدنی است که هر بار که سر می‌کشی، عطر و زیبایی‌اش بر صورت ماه و خورشید می‌تابد.
هوش مصنوعی: هر لحظه، نور صبحگاهی مانند یک سیم زرق و برق دار در چشمان ماه می‌ریزد و جلوه‌گری می‌کند.
هوش مصنوعی: بر چهره‌ام از یاد تو، سرمایی مانند خزان می‌بارد که تکه‌های طلایی را به زمین می‌فرستد.
هوش مصنوعی: اگر زیبایی واقعی تو را ماه بشناسد، زهره از شدت حسرت بر دلش می‌ریزد.
هوش مصنوعی: با چشمان زیبایت به کسی آسیب نزن، زیرا نگاه تو می‌تواند دل‌های زیادی را به درد آورد و اشک‌ها را بریزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شکرش در سخن گهر ریزد
خنده اش پسته بر شکر ریزد
عاشقش همچو شمع در شب وصل
پیش رویش نخست سر ریزد
گر سموم عتاب او بجهد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.