ایندل که ببند زلف در بستست
بس جان که بتیغ خشم خود خستست
بستست نقاب مشگ بر رویت
زان ماه طلسم خویش بشکستست
دل باغم تو در آمدست از پای
بگذر زسرش که این نه آن دستست
شاید که دلم ز خرمی بگسست
تا او بچه زهره در تو پیوستست
چشم ارز لب تو دوش می خوردست
انکار مکن هنوز هم مستست
فی الجمله رخ تو آفتی صعبست
هرکس که ندید روی تو رستست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ زیبایی و جذابیت یک معشوق سخن می‌گوید. شاعر اشاره دارد که با بستن زلف و نقاب معشوق، جان‌های زیادی تحت تأثیر خشم او قرار گرفته‌اند. همچنین، معشوق با زیبایی‌اش مانند ماه، همه را مسحور کرده است. دل شاعر در غم معشوق از پا افتاده و او از سر دل‌تنگی می‌خواهد که معشوق به آن توجه کند. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که هر کس زیبایی معشوق را ندیده است، در حقیقت از خوشبختی دور مانده است.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و قدرت شخصی اشاره دارد که در سایه زلف‌های خود، دل‌ها را به تسخیر درمی‌آورد. همچنین، به این نکته اشاره می‌کند که انسان‌ها تحت تاثیر خشم و غضب او قرار می‌گیرند و ممکن است آسیب ببینند. در واقع، این بیت تصویری از لطافت و در عین حال، خطرناک بودن عشق و علاقه است.
هوش مصنوعی: نقاب مشکی که بر چهره‌ات است، از زیبایی‌ات کسر نمی‌کند، زیرا آن ماهی که در وجود توست، جادو و افسون خود را شکسته است.
هوش مصنوعی: دل من از غم تو پر شده است، پس به آرامی از بالای آن بگذر که این دیگر آن دستی نیست که قبلاً بود.
هوش مصنوعی: شاید قلبم از خوشحالی شکسته شده باشد، زیرا او به تو پیوسته و در تو تجلی پیدا کرده است.
هوش مصنوعی: چشم من بر روی لب‌های تو بود و نمی‌توانی منکر آن شوی، زیرا هنوز هم تحت تاثیر آن هستم.
هوش مصنوعی: به طور کلی، زیبایی و جذابیت چهره تو به قدری خاص و دشوار است که هر کسی که نتوانسته آن را ببیند، در واقع از خوشبختی و بهره‌مندی بی‌بهره مانده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.