آزاد سرو بستان! از جان شدیم بندت
از چشم‌زخم دوران یا رب مبا گزندت
چون دل به بند زلفت بستم ز روی اخلاص
من چون خلاص خواهم ای نازنین! ز بندت
زلفت، کمند دل‌ها، من، آهوی گرفتار
سر چون کشم نگویی ای دوست از کمندت
از حق مگیر ای دل در عالم حقیقت
منصوروار خود را بَر دار کن ز بندت
مسکین دل بلاکش دل‌دار سرو بالا
ننشست آخر الامر تا در بلا فکندت
با دشمنان توان زیست، با دوستان به عزّت
دشمن نه‌ای ولیکن بر دوست کی نهندت؟
صبر از لب چو نوشت، تلخ‌ست، نیک دانی
تا کی توان صبوری از لعل همچو قندت؟
تا کم رسد به رویت از چشم بد گزندی
بر روی همچو آتش خالی‌ست چون سپندت
من بد نمی‌پسندم بر روی دلپذیرت
گر خود دل تو باری بد بر جهان پسندت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر عشق و وابستگی خود را به معشوق توصیف می‌کند و از خطرات ناشی از چشم زخم و بلایای زمانه می‌گوید. او به زیبایی زلف معشوق اشاره کرده و از وابستگی‌اش به او پرده برداشته است. شاعر با lament (شکایت) از درد و رنجی که عشق به او می‌دهد، به صبر و تحمل خود اشاره می‌کند و در عین حال به عشق و زیبایی معشوق تأکید می‌کند. شعر به ارتباطات انسانی، صبر و عشق در برابر بلایای زندگی نیز پرداخته است.
هوش مصنوعی: درخت سرسبز و آزاد بستان از روح و جان خود رها شده است. امیدوارم که تو از آسیب‌های روزگار در امان بمانی و گزندی به تو نرسد.
هوش مصنوعی: وقتی که دل خود را به موهای تو سپردم، این کار را از روی صداقت انجام دادم و حالا که می‌خواهم از دلبستگی‌ام به تو رهایی یابم، ای عزیز، تنها به خاطر توست.
هوش مصنوعی: زلف‌های تو مثل دام‌هایی است که دل‌ها را به دام می‌اندازد. من مانند آهویی هستم که در این دام گرفتار شده‌ام. اگر سرم را از این کمند بکشیم، نگو که به خاطر دام توست، ای دوست.
هوش مصنوعی: به قلبت بگو که در دنیای واقعی حق را از خودت نگیری، مثل منصور، خود را از زنجیرهایی که اسیرشان هستی رها کن.
هوش مصنوعی: دل خوشگذرانی که در آغوش کسی نشسته بود، در نهایت به خاطر مشکلات و سختی‌ها نتوانست آرامش یابد و در نتیجه دچار مصیبت شد.
هوش مصنوعی: می‌توان با دشمنان زندگی کرد، اما با دوستان باید با افتخار و احترام رفتار کرد. هرچند که دشمنان هیچ احترامی برای تو قائل نیستند، اما آیا دوستان برای تو ارزش قائل‌اند؟
هوش مصنوعی: صبر و تحمل بر روی لب تو تلخ و دشوار است، اما خوب می‌دانی که تا چه زمانی می‌توانی مانند قند، شکلاتی و شیرین، صبر کنی.
هوش مصنوعی: تا زمانی که چشمان بد و آسیب‌رسان به تو نرسد، چهره‌ات مانند آتش تهی از سوختن است، چون که روشنایی و زیبایی‌ات همچون سرخی ابروهای توست.
هوش مصنوعی: من دوست ندارم که زیبایی تو را بد بخوانم، حتی اگر دل تو به هر دلیلی، دنیا را نپسندد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.