قدی چون سرو بستان راست دارد
مه از رویش رخ اندر کاست دارد
از آن بالا و آن شکل و شمایل
فروغ ایزدی پیداست دارد
دل من آرزوی وصل جانان
نگارینا ز تو درخواست دارد
غریبی بی نوایی از سر درد
تمنّایی ز تو برجاست دارد
نگار شنگ و شوخم همچو زلفش
خراجی بس کج ناراست دارد
ز من گر راست پرسی همچو قدّش
نگارم عهد و قولی راست دارد
خیالت را شبی بفرست پیشم
که تا کار جهانی راست دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت محبوبی است که شاعر به آن اشاره دارد. شاعر از قد و قامت معشوق به‌گونه‌ای وصف می‌کند که به بلندای درخت سرو می‌رسد و چهره‌اش روشنایی خاصی دارد. دل شاعر آرزوی وصال این محبوب را دارد و از غم دوری و تنهایی شاکی است. او تمنا دارد که خیال محبوبش حتی در شب‌ها به سراغش بیاید تا در این دنیای پرمشکل، آرامشی پیدا کند. در نهایت، شاعر به عهد و قولی که به معشوق داده اشاره می‌کند و خواستار ارتباط عمیق‌تری با اوست.
هوش مصنوعی: دختری به قد و زیبایی سرو در باغ است، اما ماه از جلوه‌اش می‌کاهد.
هوش مصنوعی: در نگاه بالا و با آن ظاهر زیبا، نشانه‌هایی از نور الهی به وضوح دیده می‌شود.
هوش مصنوعی: دل من به شدت خواهان وصال محبوب است و از تو خواستار این وصال است.
هوش مصنوعی: غمگینی که در فقر و بی‌نوایی به سر می‌برد، از شدت درد و رنجش، خواسته‌ای از تو دارد.
هوش مصنوعی: عزیز من، زیبایی و شادابی او همچون موهایش، بسیار پیچیده و نامنظم است.
هوش مصنوعی: اگر از من بخواهی که درباره‌ام راست بگویی، می‌توانم بگویم که همان‌طور که قامت زیبا و دل‌انگیزم نشان‌دهنده است، به عهد و قولی که می‌دهم نیز وفادارم.
هوش مصنوعی: برایم شبانه به خیال تو بیایید تا به مسائل جهانی رسیدگی کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.