کس به عالم همچو من بی کس مباد
همچو حلقه بر در هرکس مباد
تا ز هر دستی نیابد سرزنش
کار کس در دست هر ناکس مباد
کنج فقر و گنج ایمان ده مرا
گفت و گوی و خیر و شر با کس مباد
بحر ممکن نیست بی خس در جهان
بحر خاطرهای ما را خس مباد
در رخت حیران شده چشمم به سر
دیده ی جان را ز رویت بس مباد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بر حس تنهایی و بی‌کسی شاعر تأکید دارد. شاعر می‌گوید که هیچ‌کس نمی‌تواند در این دنیا به اندازه او احساس تنهایی کند و آرزو دارد که دیگران هم مانند او چنین حالتی نداشته باشند. او از سرزنش و قضاوت دیگران دوری می‌کند و به دنبال ایمان و آرامش در فقر خود است. همچنین، در نهایت، ابراز می‌کند که عشق و زیبایی معشوق او را به حیرت و شگفتی می‌اندازد و نمی‌خواهد نگاهش از او دور شود.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این دنیا نباشد که مانند من تنها و بی‌کس باشد، و هیچ‌کس دیگری مثل حلقه‌ای که به در آویزان است، نباشد.
هوش مصنوعی: اگر هرکسی در کار دیگران دخالت کند و انتقاد کند، هرگز نباید کار شخص ناکارآمدی را بپذیرد و مورد سرزنش قرار دهد.
هوش مصنوعی: مرا به کنج تنهایی و ثروت ایمان برسان و گفت‌وگو درباره خوب و بد را با کسی نداشته باش.
هوش مصنوعی: در دنیا وجود دریا بدون دشواری‌ها یا موانع غیرممکن است. بنابراین، در دریای احساسات و افکار ما، بهتر است از مشکلات و موانع دوری کنیم و به آنها اجازه ندهیم که ما را اذیت کنند.
هوش مصنوعی: چشمم به خاطر انطباقی که با حالت شگفت‌انگیزم پیدا کرده، در حال خلجان و حیرت است و از روی تو، دیگر نمی‌خواهم به تصویر جانم نگاه کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.