بلبلا این چمن چه بستانیست
ناله می زن که خوش گلستانیست
بر رخ چون گلش که جان آزرد
چون جهانش هزار دستانیست
وصف نور رخش نشاید کرد
شمع ما زیور شبستانیست
چمن از گلرخ بتم رنگیست
که به هر گوشه ایش دستانیست
منتظر بر جمال چهره ی گل
بلبل خوش نفس زمستانیست
درس عشق رخ تو می گویند
در جهان هر کجا دبستانیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت گل و چمن است. بلبل (پرنده‌ای عاشق‌پیشه) در حالی که در گلستان خوشی می‌کند، ناله می‌زند که زیبایی و دلربایی گل مانند جان او را تحت تأثیر قرار داده است. رخسار گل به قدری زیباست که وصف آن دشوار است و شب را روشن می‌کند. چمن به خاطر وجود این گل رنگ و زیبایی خاصی دارد. بلبل به انتظار دیدن جمال این گل نشسته و عشق آن را درک می‌کند. در نهایت، عشق به این زیبایی درس و آموزه‌ای برای همه جا است.
هوش مصنوعی: بلبل در این باغ چه زیبایی دارد که به خاطر آن ناله سر می‌دهد، زیرا اینجا بهشتی پر از گل‌ها و زیبایی‌هاست.
هوش مصنوعی: بر چهره‌اش که مانند گل است، جانم را می‌آزارد و در دلش چنان دلیلی نهفته است که هزاران دستان را در خود جای داده است.
هوش مصنوعی: نور چهره‌ات را نمی‌توان با کلام توصیف کرد؛ چرا که شمع ما خود زیبایی بخش فضای شبستان است.
هوش مصنوعی: چمن به خاطر چهره زیبا و دلکش معشوقه‌ام رنگ و بویی خاص دارد، به طوری که در هر گوشه‌اش نشانه‌هایی از دستان او دیده می‌شود.
هوش مصنوعی: بلبل منتظر است تا چهره زیبای گل را در فصل زمستان ببیند.
هوش مصنوعی: عشق به چهره تو همه جا درس گفته می‌شود، هر جایی که مدرسه‌ای وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.