قدم نه شاه باز ما دمی در کوی درویشان
نظر کن یک زمان از لطف آخر سوی درویشان
شدم درویش راه تو رهم بگشا به کوی خود
که بادی می وزد بس خوش، دلا از کوی درویشان
نگار چابک دلبر به زلف همچو چوگانش
ز میدان جهانداری ربوده گوی درویشان
نهال وصل جانانم به خشکی می کند میلی
مگر از لطف خود آبی کند در جوی درویشان
اگر خواهم زکات حسن از رویت مکن عیبم
که باشد سخت میدانم چو آن دل سوی درویشان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تمجید از درویشان و راه آنها میپردازد. شاعر از زیبایی و لطف درویشان صحبت میکند و به دنبال راهی برای رسیدن به آنهاست. او با احساساتی عمیق از عشق به معشوق و شوق وصال سخن میگوید و دلی را که در پی وصال است، توصیف میکند. در نهایت، او از معشوق میخواهد که عیبهایش را نبیند و بر او ببخشاید، زیرا او به خوبی و زیبایی درویشان ارادت دارد.
هوش مصنوعی: قدم نزن که ما مانند شاه باز، در کوچه درویشان دقت کنید؛ برای یک لحظه از لطف خدا، به سوی درویشان نگاه بینداز.
هوش مصنوعی: من درویشی شدم و از تو میخواهم که راه خود را به من نشان دهی، زیرا بادی خوش و مطبوع میوزد. ای دل، از محله درویشان دور نرو!
هوش مصنوعی: عشق و زیبایی معشوقی با زلفهایش مثل بازی چوگان، گوی زندگی را از دست جهاندارها گرفته و به درویشها واگذار کرده است.
هوش مصنوعی: درخت محبت من به معشوقم در حال خشک شدن است، مگر اینکه او با لطف خود آبی به جان من دهد و زندگی دوبارهبخشد، مانند آبی که به جوی درویشان میریزد.
هوش مصنوعی: اگر بخواهم ویژگیهای خوبم را به خاطر زیباییات ببخشیم، لطفاً عیبهایم را نگو، زیرا من میدانم که دلایلی دارم که برای فقرا قابل درک است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.