چو ده روز بگذشت طیهور شاه
به پرسش سوی آتبین شد ز گاه
به دیدار او آتبین گشت شاد
نشستند و کردند هرگونه یاد
وز آن روزگاران که اندر گذشت
بگفت آتبین این همه سرگذشت
دژم گشت طیهور از گفت شاه
همی تنگدل شد در آن جایگاه
بدو گفت شاهنشه ای شهریار
تویی تنگدل زین بد روزگار
اگر رای داری به نخچیر و دشت
بر این شت فردا بباید گذشت
ز گفتار او شاد شد آتبین
بخندید و بر شاه کرد آفرین
دگر دید طیهور بخت سپاه
بر اسبان نشستند و آمد به راه
همان آتبین با سواران خویش
دلیران و خنجر گزاران خویش
برفتند با یوز و شاهین و باز
فراوان شکاری سگ تیز تاز
به میدان به پیش سپاه آمدند
چو نزدیک طیهور شاه آمدند
نه سگ بود با او نه یوز و نه باز
فروماند از آن خسرو سرفراز
دگر بود کار و گمانی دگر
که پیش از سپه رفته باشد مگر
چو رفتند نزدیک نخچیرگاه
شکار اندر آید ز هر سو به راه
شکاری نه آهو نه غرم و نه گور
سپه دید بر یک برآورده نور
دلیران ایران ز یوز و ز سگ
فرس باز کردند و شد تیز تگ
ندیدند در دشت گرد شکار
خجل بازگشتند و دلخسته خوار
زمانی دگر بود طیهور شاه
گرازان همی آمد از پس سپاه
از آن هر سواری دو بربسته بود
چه کشته چه از تیرشان خسته بود
خجل گشت خسرو چو زآن سان بدید
در اسبانشان تیزتر بنگرید
دو دست و دو پای از ستوران فزون
درازی گردن بسان هیون
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، طیهور شاه پس از چند روز به دیدار آتبین میرود و از گذشتهها صحبت میکنند. آتیبن از دلتنگیهای طیهور میگوید و او را به شکار در دشت تشویق میکند. طیهور با سپاه خود به شکار میرود اما به جای شکار، هیچ طعمهای نمییابد و از این وضعیت دلسخت میشود. در ادامه، گرازهایی به دنبال سپاه میآیند و طیهور از دیدن شرایط بد اسبها و شکارهای از دسترفته نگران میشود. این واقعه نشاندهندهی ناامیدی طیهور و چالشهایی است که او با آن مواجه است.
هوش مصنوعی: پس از گذشت ده روز، طیهور شاه به سمت آتزمین رفت تا دربارهٔ موضوعی پرسش کند.
هوش مصنوعی: به دیدار او، دلها شاد شد و همه به خوشحالی نشسته و یاد خاطرات را زنده کردند.
هوش مصنوعی: از آن زمانهایی که گذشته است، آتبین (شاید به معنای داستانگو یا حکایتگر) این همه روایتها و قصهها را بیان کرده است.
هوش مصنوعی: پرنده از سخن شاه ناراحت و دلگیر شد و در آن مکان به شدت افسرده شد.
هوش مصنوعی: شاهنشاه، تویی که در این روزگار سخت، دلتنگ و ناراحت هستی.
هوش مصنوعی: اگر به فکر سفر به دشت و شکار هستی، باید بدانی که این کار را برای فردا باید انجام دهی و امروز باید از آن بگذری.
هوش مصنوعی: آتبین از سخنان او خوشحال شد و لبخند زد و بر شاه ستایش کرد.
هوش مصنوعی: بزم و شادی، خوشاقبالی را به تصویر میکشد که سپاهیان بر اسبان نشسته و به راه میافتند.
هوش مصنوعی: آتشنشانان با دلیران و جنگجویان شجاع خود در کنار هم ایستادهاند.
هوش مصنوعی: جمعی با یوز و شاهین و باز، برای شکار رفتند و سگ تیز و تند نیز همراهشان بود.
هوش مصنوعی: به میدان جنگ رفتند و وقتی به نزدیکی میدان رسیدند، شاه را مشاهده کردند.
هوش مصنوعی: هیچیک از حیوانات وفادار یا شکارچی در کنار او نماندند و این تنها خاصیت آن شاه سرفراز بود.
هوش مصنوعی: کار و نگرش افراد ممکن است پس از وقوع یک رویداد تغییر کند و در نتیجه، تصور آنها از آن رویداد نیز متفاوت خواهد بود. این تغییرات به شکلی است که ممکن است چیزی که قبلاً فکر میکردند، حالا به گونهای دیگر دیده شود.
هوش مصنوعی: وقتی که به محل شکار نزدیک شدند، حیوانات از هر طرف به سمت راه میآیند.
هوش مصنوعی: شکارچی نه آهو را دید و نه شیر را، تنها بر یک تپه نوری را مشاهده کرد.
هوش مصنوعی: دلیران ایران از رفتار و ویژگیهای یوز و سگ الهام گرفتند و شجاعت و تیزی خود را به نمایش گذاشتند.
هوش مصنوعی: در دشت، شکارچیان با ناامیدی و خجالت بازگشتند و دلهایشان پر از غم و نارضایتی بود.
هوش مصنوعی: در زمانی دیگر، پرندگان بزرگ (گرازان) از پشت سپاه به سمت ما میآمدند.
هوش مصنوعی: همهی سواران در هر سمتی که رفتند، یا کشته شدند و یا به خاطر تیرها خسته و آسیبدیده شدند.
هوش مصنوعی: خسرو وقتی دید که اسبانشان چقدر تند و تیز هستند، خجالت کشید و توجه بیشتری به آنها کرد.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف ویژگیهای ظاهری موجودی اشاره دارد که از نظر قامت و اندام، دارای دو دست و دو پا است و گردن بلندی مانند یک حیوان غیرمعمول دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.