هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از لذت و تاثیر نغمه‌های خود صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که وقتی صدایش را در جمع به گوش می‌رساند، حس عمیق و تغییرآفرینی در فضای محفل ایجاد می‌کند. همچنین زمانی که می‌خواهد دمی از دنیا فاصله بگیرد و در تنهایی خود غوطه‌ور شود، قادر است جهانی را که در اطرافش است، در دل خویش فراموش کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از لذت و تاثیر نغمه‌های خود صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که وقتی صدایش را در جمع به گوش می‌رساند، حس عمیق و تغییرآفرینی در فضای محفل ایجاد می‌کند. همچنین زمانی که می‌خواهد دمی از دنیا فاصله بگیرد و در تنهایی خود غوطه‌ور شود، قادر است جهانی را که در اطرافش است، در دل خویش فراموش کند.
هوش مصنوعی: وقتی لذت آواز و نغمه‌ام را احساس می‌کنم، می‌توانم در جمع خودم شور و هیجان بسیاری به وجود آورم.
هوش مصنوعی: وقتی که می‌خواهم لحظه‌ای برای خودم solitude داشته باشم، دنیا را در درون خودم فراموش می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
سمن بر ویس گریان بردل خویش
گهی ریزان ز نرگس بر گل خویش
به جان آمد مرا کار از دل خویش
غمی گشتم زکار مشکل خویش
در آن دریا شدستم غرقه کانجا
بجز غم می‌نبینم ساحل خویش
به راه وصل می‌پویم ولیکن
[...]
در آتش ماندهام از مشکل خویش
چو آتش میکشم غم در دل خویش
مرا کاری ست مشکل با دل خویش
که گفتن می نیارم مشکل خویش
خیالت داند و چشم من و غم
که هر شب در چه کارم با دل خویش؟
ز واپس ماندگان یادی کن آخر
[...]
بغربت او فکند از منزل خویش
چنانک آگه نیم زاب و گل خویش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.