|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، کرمک شبتاب تأکید میکند که او مانند موری نیست که دیگران از نیشش ناراضی باشند. او میگوید که میتواند بینیاز از کمک دیگران در تاریکی روشنایی ایجاد کند و نسبت به شبهای تیره، خودش روشنیافزاست. این شعر تمثیلی از استقلال و خودکفایی است.
هوش مصنوعی: شنیدم که کرمک شبتاب میگفت: من آن مورچهای نیستم که کسی از نیشم گله کند.
هوش مصنوعی: من میتوانم بدون انتظار از دیگران زندگی کنم، اما گمان نکن که من مانند پروانهای هستم که به دور شمع میچرخد.
هوش مصنوعی: اگر شب تاریک و ناامیدکننده باشد، خودم چراغ راه خودم را روشن میکنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
لب طوطی و چشم گاومیشم
بسی بوسید و تازه کرده ریشم
شناسا کن به حکمتهای خویشم
برافکن برقع غفلت ز پیشم
که تا دایم چنان در عَیب خویشم
که یکدم نر نمیخیزد ز پیشم
چو راه دور نزدیک است پیشم
چنان دار از کرم نزدیک خویشم
نشست آن مشفق دیرینه پیشم
دوای درد و مرهم ساز ریشم
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.