|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: مولانا در این ابیات به احساس آزادگی و تعلق نداشتن به مادیات اشاره میکند. او در شروع به یادآوری حالت نداشتن موانع و آزاد بودن در وجود خود میپردازد و سپس به ارزش و بهای خود در نظر معشوق اشاره میکند که به نوعی به او هویتی و وجودی داده است. این ابیات بیانگر تحولی عمیق و تاثیر عشق در زندگی فرد است.
هوش مصنوعی: در آغاز زمان، از قید و بندهای جهان مادی آزاد بودم و به وسعتی نامحدود پرواز میکردم.
هوش مصنوعی: چشم تو برای من ارزش زیادی دارد، چرا که تو به من هویتی بخشیدهای و مرا به جمعیت زندگی آوردهای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
ترا زین پیش بسیار آزمودم
به هر کاری ز تو خشنود بودم
خیالت را پرستشها نمودم
و گر جرمی جز این دارم جهودم
چنین گفت او که من شفقت شنودم
ولی بر هیچکس مُشفق نبودم
که: «ممن طبع ملک میآزمودم
در راز و درونی میگشودم
خیالش دوش ناگه در ربودم
بهشت روی آن مهوش نمودم
نبودی باورم اوصاف حسنش
ز هر سو گفت و گویی می شنودم
که تا دیدم به چشم خویش رویش
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.