هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به پرویزان عصر خود می‌گوید که نه او فرهاد است که با تیشه در دست باشد. او از درد و رنجی سخن می‌گوید که در دلش وجود دارد و اشاره به سنگینی دل و دشواری‌های زندگی دارد. این اشعار نشان‌دهنده ناامیدی و تحمل رنج‌هایی است که در دلش احساس می‌کند.
هوش مصنوعی: از دردی که در دلم دارم، می‌توانم صحنه‌های زیبای عشق و جذبه را به تصویر بکشم، اگرچه بر اثر سختی‌ها و تلخی‌ها، همچنان به جستجوی زیبایی‌ها ادامه می‌دهم.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به پرویزان عصر خود می‌گوید که نه او فرهاد است که با تیشه در دست باشد. او از درد و رنجی سخن می‌گوید که در دلش وجود دارد و اشاره به سنگینی دل و دشواری‌های زندگی دارد. این اشعار نشان‌دهنده ناامیدی و تحمل رنج‌هایی است که در دلش احساس می‌کند.
هوش مصنوعی: به مردم این زمان بگو که من فرهاد نیستم که با تیشه به کوه حمله‌ور شوم و کوه را بشکافم.
هوش مصنوعی: از دردی که در دلم دارم، می‌توانم صحنه‌های زیبای عشق و جذبه را به تصویر بکشم، اگرچه بر اثر سختی‌ها و تلخی‌ها، همچنان به جستجوی زیبایی‌ها ادامه می‌دهم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو با جُفتِ عِنینِ خویش پیوَست،
چو شاخِ خُشک، گَشته سروِ او پَست.
چه خوش عیش و چه خرم روزگار است
که دولت عالی و دین استوار است
سخا را نو شکفته بوستان است
امل را نو دمیده مرغزار است
هنر در مد و دانش در زیادت
[...]
چه . . . یر است این ز . . . یر خر زبر دست
که خر چون دید زو، آنگونه بشکست
خر نر را . . . ون در کردم این . . . یر
به سان ماده خر خوابید در غست
چو . . . ادم ماده خر ار، کره بفکند
[...]
فلک را عهد بس نااستوار است
همه کار جهان ناپایدارست
بیا کس کز پی یک روزه راحت
بمانده روز و شب در انتظارست
هوایی دارد و آبی زمانه
[...]
چو دانستی که معبودی تو را هست
بدار از جست‌وجوی چون و چه، دست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.