|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، کودک از پدرش درباره شتر سوال میکند و میگوید که در دشت نمیتواند خدا را ببیند. پدر به او میگوید که وقتی شتر قدم بزند، هم خود را خواهد دید و هم خدا را، که به نوعی به تلاش برای درک وجود و حقیقت الهی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: شتر گفت: من در دشت نمیتوانم خدای چهار سوی دنیا را ببینم.
هوش مصنوعی: پدر میگوید: پسرم، وقتی که انسان دچار لغزش و اشتباه میشود، نه تنها خود را بلکه اطرافیانش را هم تحت تأثیر قرار میدهد و ممکن است آنها را به دردسر بیندازد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بقا باد این کریم نیکخو را
بر افزون باد جاه و دولت او را
دریچه باشد آن قصر نکو را
هزار و دو هزار از هر سو او را
طریق و رسم صاحبدولتانست
که بنوازند مردان نکو را
دگر چون با خداوندان بقا داد
نکو دارند فرزندان او را
فقیه الدین همی خوانند او را
بپرس از من صبا آن نیکخو را
به چشم خود ببین آن ماهرو را
بیاور رو بدین درگاه او را
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.