خیالش با مه و انجم نشیند
نگاهشن سوی پروین ببیند
دل بیتاب خود را پیش او نه
دم او رعشه از سیماب چیند
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
خیالش با مه و انجم نشیند
نگاهشن سوی پروین ببیند
دل بیتاب خود را پیش او نه
دم او رعشه از سیماب چیند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تصویرسازی خیال و آرزوهای خود پرداخته است. او می‌خواهد تصوری از معشوقش را در کنار ستاره‌ای به نام پروین ببیند و دل پرتشنج خود را به او نشان دهد. همچنین، احساساتش از زیبایی معشوق چنان قوی است که در قدرت آن، رعشه‌ای شبیه به سیماب می‌افتد.
هوش مصنوعی: او با خیال خود به همراه ماه و ستاره‌ها نشسته و به سوی پروین می‌نگرد.
هوش مصنوعی: دل نگران و بی‌قرار خود را به او نشان بده و به خاطر احساساتش، او در حالتی لرزان و پرشور به سر می‌برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به جان تو که چون کارش ببیند
مرو را از همه کس برگزیند
خدا از عابدان آن را گزیند
که در راه خدا خود را نبیند
که او ویرانهٔ دنیا گزیند
که تا در مسند دنیا نشیند
چرا گل دامن از بلبل نچیند
که هر دم بر گلی دیگر نشیند
ز خاری هر که او پیوند بیند
همان بهتر که: گل دیگر نچیند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.