اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۱۴۴ - که گفت او را که آید بوی یاری؟ که گفت او را که آید بوی یاری؟ که داد او را امید نوبهاری؟ چون آن سوز کهن رفت از دم او که زد بر نیستان او شراری؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره فردی است که به یاد یاری و امیدی تازه می‌اندیشد. او به سوز و اندوهی که در گذشته داشت اشاره می‌کند و حالا با رفتن آن اندوه، احساس شادی و شعف می‌کند. این تغییر وضعیت او به مانند شعله‌ای است که نیستان او را به جنبش درمی‌آورد.
هوش مصنوعی: کیست که بگوید بوی یاری به مشامش می‌رسد؟ و چه کسی به او امید بهاری نو را داده است؟
هوش مصنوعی: وقتی آن شعله قدیمی از نفس او رخت بربست، چه آتشی بر نیستانش افروخته خواهد شد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جهان را نیست جز مردم شکاری
نه جز خور هست کس را نیز کاری
یکی مر گاو بر پروار را کس
جز از قصاب ناید خواستاری
کسی کو زاد و خورد و مرد چون خر
[...]
ز تو نشگفت فضل و بردباری
چنان کز ما جفا و زشتکاری
به‌مو واجی چرا ته بیقراری
چو گل پروردهٔ باد بهاری
چرا گردی به‌کوه و دشت و صحرا
به‌جان او ندارم اختیاری
ندارم جز غم تو غمگساری
نه جز تیمار تو تیمارداری
مرا از تو غم تو یادگارست
از این بهتر چه باشد یادگاری
بدان تا روزگارم خوش کنی تو
[...]
الا ای خوش نسیم نو بهاری
تو بوی زلف آن بت روی داری
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.