هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و فریبندگی موهای معشوقه‌ای است که به شدت بر دل عاشقان تأثیر می‌گذارد. شاعر با اشاره به غرور و تکبر معشوق، از بازی کردن او با احساسات عاشقان سخن می‌گوید و از دل خود می‌پرسد که چرا این‌قدر درگیر کارهایی می‌شود که مربوط به زلف اوست. به طور کلی، شاعر به جدایی و دردی که عشق به همراه دارد اشاره می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و فریبندگی موهای معشوقه‌ای است که به شدت بر دل عاشقان تأثیر می‌گذارد. شاعر با اشاره به غرور و تکبر معشوق، از بازی کردن او با احساسات عاشقان سخن می‌گوید و از دل خود می‌پرسد که چرا این‌قدر درگیر کارهایی می‌شود که مربوط به زلف اوست. به طور کلی، شاعر به جدایی و دردی که عشق به همراه دارد اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: زلف او نشانی از خودپسندی و افتخار دارد و از همین زلف، جان عاشقان را به سادگی می‌گیرد و با آن بازی می‌کند.
هوش مصنوعی: ای دل، چرا درگیر این موضوع هستی؟ کار او بی‌دلیل به این پیچیدگی کشیده شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با صنع تو هر مورچه رازی دارد
با شوق تو هر سوخته سازی دارد
ای خالق ذوالجلال نومید مکن
آنرا که بدر گََهَت نیازی دارد
گرچه غم و رنج من درازی دارد
عیش و طرب تو سرفرازی دارد
بر هر دو مکن تکیه که دوران فلک
در پرده هزار گونه بازی دارد
زلف تو چو آه من درازی دارد
خلق خوش تو بنده نوازی دارد
چشم خوش تو دوست از آن میدارم
کز منت سرمه بی نیازی دارد
آن بت که همی وعده مجازی دارد
بردن دل و جان من به بازی دارد
شب های مرا دراز کرده ست زعشق
آری شب عاشقان درازی دارد
از بندقی انکه سرفرازی دارد
روز طربش رو بدرازی دارد
ایصوف مشو غره بخندیدن شرب
(گو با تو سر دو البازی دارد)
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.