هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و لطافتی که در ارتباط با معشوق احساس می‌کند اشاره می‌کند. او می‌گوید که بوسه‌ای از معشوق برایش کافی است و از این بوسه، عشق و زندگی‌اش شکل می‌گیرد. با بوی نفس معشوق، به حقیقت زندگی پی می‌برد که زندگی واقعی در عشق و ارتباط با او نهفته است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و لطافتی که در ارتباط با معشوق احساس می‌کند اشاره می‌کند. او می‌گوید که بوسه‌ای از معشوق برایش کافی است و از این بوسه، عشق و زندگی‌اش شکل می‌گیرد. با بوی نفس معشوق، به حقیقت زندگی پی می‌برد که زندگی واقعی در عشق و ارتباط با او نهفته است.
هوش مصنوعی: این لطف بزرگ کافی است که لبش را بر لب من گذاشت و می‌گفت که به عشق من دلبسته است.
هوش مصنوعی: با بوی نفس او، جانم زنده شد و فهمیدم که زندگی در حقیقت همان نفس است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
غم خوردن این جهان فانی، هوس است
از هستی ما به نیستی، یک نفَس است
نیکویی کن اگر ترا دسترس است
کاین عالم، یادگار بسیار کس است
در کوی تو صد هزار صاحب هوس است
تا خود، به وصال تو، که را دسترس است
آن کس که بیافت، دولتی یافت عظیم
و آن کس که نیافت، داغ نایافت بس است
نیکویی کن چون که ترا دسترس است
کاین عالم یادگار بسیار کس است
شمع دل من روی چو شمع تو بس است
چون روی تو نیست شمع و شاهد هوس است
با ما چو غم تو ساعتی یک نفس است
در حسرت این واقعه بسیار کس است
مر وصل ترا هزار صاحب هوس است
تا خود به وصال تو که را دسترس است
آن کس که بیافت راحتی یافت تمام
وانکس که نیافت رنج نایافت بس است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.