بهار و باده و روی نگار خوش باشد

نوای بلبل و بانگ هزار خوش باشد

نگار موی میان در کنار، وقت صبوح

کنار سبزه، میان بهار خوش باشد

شراب در سر و مطرب حریف و ساقی مست

نگار در بر و گل در کنار خوش باشد

بهار خرم و جام شراب و نغمه ی چنگ

چگونه بی رخ آن غمگسار خوش باشد

هر آن کسی که چو من بلبل گلی گردد

اگر خورد ز غمش زخم خار خوش باشد

ز مشک بر ورق روی همچو برگ گلش

محقق است که خط غبار خوش باشد

میان مجلس اغیار و گفتگوی رقیب

اگر کرشمه کند چشم یار خوش باشد

به مجلسی که کشم جام زهر چون حیدر

ز دست او چو می خوشگوار خوش باشد

جفا و جور کش ای ناتوان که بر بنده

جفا و جور خداوندگار خوش باشد