هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به ناامیدی از امکان افشاندن زیبایی‌های درونش در زندگی اشاره می‌کند. او از راحتی و تن‌آسایی در زندگی می‌گوید و به ناتوانی لباس عریانی‌اش در پوشش کبریای آزادگی‌اش اشاره می‌کند. این شعر بیانگر تضاد میان زیبایی درونی و ناتوانی در نمایش آن در دنیای بیرونی است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به ناامیدی از امکان افشاندن زیبایی‌های درونش در زندگی اشاره می‌کند. او از راحتی و تن‌آسایی در زندگی می‌گوید و به ناتوانی لباس عریانی‌اش در پوشش کبریای آزادگی‌اش اشاره می‌کند. این شعر بیانگر تضاد میان زیبایی درونی و ناتوانی در نمایش آن در دنیای بیرونی است.
هوش مصنوعی: نمی‌توانستم از زیبایی و افسون خود در زندگی بهره‌مند شوم، و زندگی‌ام به راحتی سپری شد.
هوش مصنوعی: به خاطر قامتی بلند و بزرگ که دارم، لباس بی‌اعتباری که بر تن دارم، نمی‌تواند به آن اندازه باشد که مرا بپوشاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زد شعله به دل آتش پنهانی من
زاندازه گذشت محنت جانی من
معذورم اگر سخن پریشان افتاد
معلوم شود مگر پریشانی من
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.