هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تصویر زیبایی از صبحگاه و تجلی زیبایی‌ها اشاره دارد. حسن (زیبایی) به شوق می‌رسد و در حالی که از حجاب (پوشش شب یا غم) خارج شده، عریان و پاک به جلوهگری می‌پردازد. همچنین، سحر (صبح) بر سر بالین شاعر حاضر می‌شود و او را بیدار می‌کند تا ببیند که آفتاب (روشنی و امید) ظهور کرده است. این اشعار حس تازگی و روحیه‌ی شاداب صبح را به تصویر می‌کشند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تصویر زیبایی از صبحگاه و تجلی زیبایی‌ها اشاره دارد. حسن (زیبایی) به شوق می‌رسد و در حالی که از حجاب (پوشش شب یا غم) خارج شده، عریان و پاک به جلوهگری می‌پردازد. همچنین، سحر (صبح) بر سر بالین شاعر حاضر می‌شود و او را بیدار می‌کند تا ببیند که آفتاب (روشنی و امید) ظهور کرده است. این اشعار حس تازگی و روحیه‌ی شاداب صبح را به تصویر می‌کشند.
هوش مصنوعی: زیبایی او چنان است که از پرده‌ها بیرون آمد و عریان شد، به‌گونه‌ای که آتش از آب جدا می‌شود.
هوش مصنوعی: سحرگاه بر بالین من آمد و گفت بلند شو که خورشید طلوع کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.