حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۸ وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود خاکش نمک دیدهٔ ادراک بود آبش به بغل، شیشهٔ ساعت دارد مینای حباب او پر از خاک بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی و صفای یک مکان می‌پردازد. خاک آنجا نمکین و خاص است و آب آن در کنار شیشه‌ای که زمان را نشان می‌دهد، قرار دارد. همچنین، مینای حباب آنجا پر از خاک است که نشان‌دهنده دیرینگی و سادگی آن مکان است.
هوش مصنوعی: زمین هند، که پاک و زلال است، خاکی دارد که مانند نمک، تلألو و درخشندگی خاصی دارد.
هوش مصنوعی: آب در سینه‌اش است و در کنار آن، شیشه‌ی ساعتی دارد که حباب آن از خاک پر شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر تیر که در جعبه افلاک بود
آماج گهش این دل غمناک بود
تا چرخ چنین ظالم و بی باک بود
آسوده کسی بود که در خاک بود
ای کز کرمت خلق فرحناک بود
با لطف تو سیم و زر کم از خاک بود
زر پیش تو هیچ است ولی در کف ما
نه تنگه برابر نه افلاک بود
استاد محمد آنکه دلاک بود
همچون دم تیغ خویش ناپاک بود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.