حزین از سخن گستری لب ببند
نیِ خامه افکن به طاق بلند
سراسر جهان پر ز گفتار توست
زبان آوری چون قلم، کار توست
سرآمد ز عمر تو هفتاد سال
نیاسود کلک و زبانت ز قال
نوشتی به نیروی کلک آنقدر
که در لوح گیتی نگنجد دگر
جهان پرگهر شد ز گفتار تو
برو، نغزگفتن بود کار تو
فروغ سخن گر فریبنده است
خموشی کنون از تو زیبنده است
فتاده ست کلک و زبانت ز کار
نفس ناتوان و کفت رعشه دار
ز هر سو بود صرصر دی وزان
حواست پریشان چو برگ خزان
اگر مستمع هست در خانه کس
یکی حرف باشد ز گوینده بس
وگر نیست، بیهوده گفتار چیست؟
خردمند بیهوده گفتار کیست؟
بس است آنچه گفتند، دانشوران
مزیدی میسّر نباشد بر آن
تو را رفته دامان فرصت ز چنگ
سخن مختصرکن که وقت است تنگ
خدایا تو باقی و پاینده ای
ببخشای بر من که بخشنده ای
کمی، ازکمین بندهٔ ناتوان
کرم از تو یا مُنعم المستعان
نی سوده تاریخ اتمام یافت
قلم با صفیر دل انجام یافت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به فردی به نام حزین توصیه میکند که از سخنگفتن بیش از حد خودداری کند. او اشاره میکند که عمر او به سر آمده و دیگر قابلیت ادامه آنچنان سخنوری را ندارد. شواهدی از کلام او بر زمین مانده و اعتراف دارد که دیگر در توانش نیست که به بیان افکارش ادامه دهد. شاعر تأکید میکند که اگر شنوندهای در نزدیکی نیست، پس سخنگفتن بیفایده است و به خردمندی اشاره میکند که بیهوده سخن نمیگوید. او از خداوند طلب بخشش میکند و به اختتام زندگی خود اشاره میکند، نگاهی به گذر زمان و ضرورت خلاصهگفتن دارد. در پایان، شعری عاطفی و منتقدانه ارائه میدهد که به ناتوانی و پایان عمر اشاره دارد.
هوش مصنوعی: از حرف زدن بیهوده خودداری کن و اجازه بده که قلم تو روی صفحه بنویسد.
هوش مصنوعی: تمام جهان پُر از سخنهای توست؛ تو به مانند قلم، هنر زبانآوری را با مهارت انجام میدهی.
هوش مصنوعی: زندگی تو به هفتاد سال رسید، اما هنوز قلم و زبانت از سخن گفتن و نوشتن خسته نشدهاند.
هوش مصنوعی: تو با قدرت قلمت چیزهایی نوشتهای که موضوعاتی فراتر از تمامی آنچه در زندگی وجود دارد را در بر میگیرد.
هوش مصنوعی: دنیا پر از ارزش و گوهری شد به خاطر سخنان تو؛ تو به نیکو صحبت کردن معروف هستی.
هوش مصنوعی: اگر کلام تو جذاب و فریبنده است، حالا بهتر است که سکوت کنی.
هوش مصنوعی: زبانت از کار افتاده و تحت تأثیر نفس ضعیف توست، و به همین دلیل لرزان و ناتوان شده است.
هوش مصنوعی: نسیم سرد و تند از هر طرف میوزد و مانند برگهای پاییز، ذهن تو به هم ریخته و پریشان است.
هوش مصنوعی: اگر کسی در خانه دیگری گوشگیر باشد، تنها گفتن یک جمله کافی است.
هوش مصنوعی: اگر چیزی وجود ندارد، پس چرا صحبت کنیم؟ آیا کسی هست که بیدلیل سخن بگوید؟
هوش مصنوعی: آنچه که دانشمندان در مورد این موضوع گفتهاند، کافی است و دیگر نمیتوان نظری جدید یا اطلاعات بیشتری به آن اضافه کرد.
هوش مصنوعی: فرصت از دست رفته است، پس سخن را کوتاه کن، زیرا زمان کم است.
هوش مصنوعی: خدایا، تو همیشه هستی و پا برجا میمانی. بر من ببخش که تو همواره بخشندهای.
هوش مصنوعی: اندکی از کمین من، که بندهای ناتوان هستم، رحمت و مِهر توست، ای بخشندهای که به او پناه میبرم.
هوش مصنوعی: تاریخ زندگی به پایان رسید و با صدای دل، کار نوشته به اتمام رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.