به این شوخی اگر ریزد، سخن مستانه زان لب‌ها
فرو ریزد، شکست توبه، از آغوش مشرب‌ها
چو ابر از فیض ریزش، گرمی حرص و هوا بشکن
علاجی از عرق کردن ندارد بهتر، این تب‌ها
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
به این شوخی اگر ریزد، سخن مستانه زان لب‌ها
فرو ریزد، شکست توبه، از آغوش مشرب‌ها
چو ابر از فیض ریزش، گرمی حرص و هوا بشکن
علاجی از عرق کردن ندارد بهتر، این تب‌ها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به شوخی و گفتار مستی اشاره می‌کند که می‌تواند تأثیرات عمیقی داشته باشد. او به شکستن توبه و آزاد شدن از قیود اشاره می‌کند و می‌گوید که مانند باران که بر زمین می‌ریزد، حرص و تمایلات نفس نیز باعث تخریب می‌شوند. در نهایت، او نتیجه می‌گیرد که بهتر است به جای عرق کردن و تحمل تب‌ها، به سراغ راه‌حل‌های بهتر برویم.
هوش مصنوعی: اگر به این شوخی کم توجهی کند، سخنان پرشور و شوق از لبان او جاری خواهد شد و او به خاطر لذت‌های نوشیدنی‌ها به وعده‌های خود پشت خواهد کرد.
هوش مصنوعی: اگر بپذیریم که مثل ابر، با نعمت و بخشش خود، از گرما و تمایلات نفسانی فاصله بگیریم، درمانی برای این عرق‌کردن و تب‌ها وجود نخواهد داشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بسی شب با مهی بودم کجا شد آن همه شب‌ها
کنون هم هست شب، لیکن سیاه از دود یارب‌ها
خوش آن شب‌ها که پیشش بودمی گه مست و گه سرخوش
جهانم می‌شود تاریک چون یاد آرم آن شب‌ها
همی‌کردم حدیث ابرو و مژگان او هردم
[...]
چو اشک خویشتن غلتم میان خاک و خون شب‌ها
ز رشک آنکه بینم جام می را لب بر آن لب‌ها
شدی مشهور شهر آنسان که همچون سوره یوسف
همی‌خوانند طفلان قصه حسنت به مکتب‌ها
به خواب ار بر درت یابند جا جان‌های مشتاقان
[...]
مه من در شبستان چونکه نو شد جام می شب‌ها
نماید از شفق می از حباب ریزه کوکب‌ها
دهن شد چشمه حیوان ترا از عین نایابی
دو لعل جان‌فزای دلکشت آن چشمه را لب‌ها
بیا ای ساقی مهوش بده آن جام چون آتش
[...]
من و بیداری شب‌ها و شب تا روز یارب‌ها
نبیند هیچ‌کس در خواب، یارب! اینچنین شب‌ها
گشادی تا لب شیرین به دشنام دعاگویان
دعا می‌گویم و دشنام می‌خواهم از آن لب‌ها
خدا را! جان من، بر خاک مشتاقان گذاری کن
[...]
نشان تیر آهم گشته‌ای آسمان شب‌ها
ترا بر سینه پیکان‌هاست هرسو نیست کوکب‌ها
دل بی‌خود درون سینه دارد فکر زلفینت
بسان مرده کش مونس قبرند عقرب‌ها
خطست آن یا برآمد دود دل از بس که محبوبان
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.