علیرضا اسدی
علیرضا اسدی در ۱ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۲۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۴۳ دربارهٔ فصیحی هروی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۳:
وزن این شعر:
فاعلُ فاعلُ فاعلُ فاعلُ فع
(منبع: نجفی، وزن شعر فارسی: ۲۳۸)
علیرضا اسدی در ۲ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۷ اسفند ۱۴۰۰، ساعت ۲۱:۲۲ دربارهٔ رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۸۴:
گُسی کردن: گُسیل کردن
دَستَک: دستِ کوچک
کَزدَرِ گریه‌ام: که اَزدَرِ گریه‌ام: که لایقِ گریه‌ام
علیرضا اسدی در ۲ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۷ اسفند ۱۴۰۰، ساعت ۲۱:۱۰ دربارهٔ رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۲۳:
معنا:
۱. (سَرایِ سِپَنج: کنایه از دنیا، خانه‌یِ موقت/پاک: سراسر/نِیرَنج: عربی‌شده‌یِ نیرنگ، حیله و افسون و سحر) به این دنیای عاریتی محبت میفکن و دل نبند که این جهان سراسر بازی و فریب و افسون است.
۲. (بِتَنج: از تَنجیدَن: پیچیدن به خود) اگر از دنیا خوبی دیدی و اقبال به تو رو کرد همه را خواب و خیال بدان و اگر بدی و بداقبالی دیدی کمربند-ات را برای مقابله با رنج و سختی محکم کن و صبر و استقامت کن ( و این نیز بگذرد).
علیرضا اسدی در ۲ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۷ اسفند ۱۴۰۰، ساعت ۲۱:۰۰ دربارهٔ رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۲:
شکلِ دیگرِ بیتِ آخر این است:
از آن جان‌توز لَختی خونِ رَز ده/سپرده زیرِ پای اَندَر سِپارا
معنا:
(سِپار: چرخی که با آن شیره‌یِ انگور گیرند، چَرخُشت) از آن خونِ انگور، از آن شرابِ جان‌بخش که چرخشت در زیرِ پایِ خود فشرده قدری به من بده.
علیرضا اسدی در ۲ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۷ اسفند ۱۴۰۰، ساعت ۲۰:۴۷ دربارهٔ رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۳:
معنا:
۱. (انداختنِ اول به معنایِ آشامیدن به یک بار و به شتاب و یک دفعه است و نه جرعه جرعه نوشیدن، انداختنِ دوم به معنایِ سرودن و گفتن) رودکی مشغولِ نواختنِ چنگ شد و سرودخوانی آغاز کرد پس (تو ای شنونده) شراب سرکش.
۲. از آن میِ سرخی که هم‌رنگِ عقیق است و هرکه دید-اش از سنگِ عقیقِ آب‌شده و ذوب شده تشخیص‌اش نمی‌دهد.
۳. می و عقیق هر دو از یک گوهر و ریشه‌اند اما یکی سرد و منجمد شده و دیگری آتشین و مایع.
۴. می چنان سرخ است که هنوز دست به آن نرسیده سایه‌یِ جام (احتمالا شیشه‌ای) دست را سرخ‌رنگ می‌کند و هنوز به لب نرسیده بوی‌اش به مغز می‌رسد (و هوش را می‌رباید).