قطعه شمارهٔ ۱۳ - ماده تاریخ وفات (امید جود)
اعظم قوام دولت و دین آنکه بر درش
از بهر خاکبوس نمودی فلک سجود
با آن وجود و آن عظمت زیر خاک رفت
در نصف ماه ذی‌قعد از عرصهٔ وجود
تا کس امید جود ندارد دگر ز کس
آمد حروف سال وفاتش امید جود
اعظم قوام دولت و دین آنکه بر درش
از بهر خاکبوس نمودی فلک سجود
با آن وجود و آن عظمت زیر خاک رفت
در نصف ماه ذی‌قعد از عرصهٔ وجود
تا کس امید جود ندارد دگر ز کس
آمد حروف سال وفاتش امید جود
🖰 با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
🖐 شماره‌گذاری ابیات | وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف) | 🔍 شعرهای مشابه (وزن و قافیه) | منبع اولیه: ویکی‌درج | ارسال به فیس‌بوک
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
🎜 معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است ...
تصاویر مرتبط در گنجینهٔ گنجور
📷 پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی، 📖 راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
حاشیه‌ها
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
حمیدرضا نوشته:
معادل ابجد «امید جود» برابر ۶۸ است که مطمئنا معادل ماده تاریخ نخواهد بود. من حدس می‌زنم «امید» باید به شکل «امیذ» با ذال معجم نوشته شود که در این صورت «امیذ جود» معادل ۷۶۴ خواهد بود.
👆⚐
یسنا نوشته:
با حاشیه حمیدرضا موافقم. همانطور ک دوستانی که در دانشگاه یا بطور آزاد مطالعه ادبیات داشته اند آگاهنو که در دوران حافظ و سعدی صدای ک کنون د تلفظ میشود ذ تلفظ میشده.
مثلا سعدی شعری دارد ک در آن لذیذ را با شنید قافیه کرده است. قدما د ک ذ را با هم هرگز قافیه نمی کردند و در آن شعر واضح است ک دوران سعدی شنید، شنیذ تلفظ میشده
👆⚐
یسنا نوشته:
آگاهند*
که*
د و ذ*
👆⚐