از این ره هردم آید کاروانی
در این تن هر نفس پوید روانی
در این گلشن بجوشد از دل سنگ
ز هر سو چشمه آب روانی
ز هر در بشنود بانک درائی
بود گر بر در دل پاسبانی
گشاید چشم معنی گر هشیوار
ببیند در جهان هر دم جهانی
ز معنی سوی صورت میگراید
بهر ساعت زمین و آسمانی
بسی بانک جرس زین کاروانها
نیوشی گرگشائی گوش جانی
بپوید در زمین هر دم زمینی
بروید از زمان هر دم زمانی
ببینی در حقیقت سر این راز
که حق راهست در هر روزشانی
گشاید بال سیمرغ تجلی
کند از قاف تا قاف آشیانی
نه در این بحر پهناور کناری
نه در این راه بی پایان کرانی
دکانها بینی اندر رسته جان
هزاران کاله اندر هر دکانی
بهر قطره نهان دریای ژرفی
بهر پشه درون پیل دمانی
بهر برگی نهفته لاله زاری
زهر خاری شگفته گلستانی
بامر حق کشد در دم جهانرا
اگر یکقطره بگشاید دهانی
ثنای حضرت حق را بهر شاخ
بود هر برگ گل رطب اللسانی
ببیند نقشه ها در پرده جان
گشاید دل اگر عین عیانی
اگر منزل کنی در سایه پیر
کند هر لحظه روبخت جوانی
وگر عیسی بن مریم را شناسی
ز گردونت رسد هر روز خوانی
وگر داری برضوان آشنائی
رسد هردم ز خلدت ارمغانی
عرب دل را جنان گوید که از دل
بروید هر زمان باغ جنانی
جهان را دیده مانند کوهی
ندانستی که در کوه است کانی
بنه چون حلقه بر درگوش جانرا
کزین در هر دم آید میهمانی
زغیب این کاروانها تا شهادت
مگر پویند از راه نهانی
بهر یک لحظه موتی و نشوری
بهر یکدم بهاری و خزانی
سحر مرغ چمن با برگ گل نیز
چه نیکو گفت از این دم داستانی
دو دم در تن دمد هر دم سرافیل
دمی جانبخش و دیگر جانستانی
نخستین دم بمیراند جهان را
بدوم دم کند از نو جهانی
انالفانی هوالباقی سراید
بهر سو هر نفس تسبیح خوانی
چو نی گردد تهی ار خود پراز حق
کزان دم هردمی دارد فغانی
فلک گردان بامر حضرت حق
چه گوی اندر بخم صولجانی
بگیرد یکدم از فیض از دو عالم
بدان یکدم نه این ماند نه آنی
الا ای بت شکن فرزند آذر
که داری از خلیل الله نشانی
تو ابراهیم وقتی زانکه حق را
خلیلی باشد اندر هر زمانی
بنا کن کعبه جانرا ز نو باز
چو بستی بت شکستن را میانی
مرا گوئی کزین دم نکته گوی
ندارم در خور ایندم بیانی
که یارد ترجمانی کرد جان را
که جان جز خود ندارد ترجمانی
که یارد دیده بانی کرد دل را
که دل جز دل ندارد دیده بانی
ز نادان نکته دانش چه جوئی
بجوی این نکته را از نکته دانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعر متافیزیکی است که به بررسی مفهوم زندگی، پیوستگی روح و جسم، و تحولات مداوم در هستی می‌پردازد. شاعر از کاروان‌هایی سخن می‌گوید که هر لحظه به سمت مقصد خود در حال حرکت‌اند و روح در هر نفس به دنبال تازگی و زندگی است. او به این نکته اشاره می‌کند که در دل سنگ نیز عشق و زندگی جریان دارد و در هر گوشه‌ای از جهان، نشانه‌هایی از بقا و تحول وجود دارد. متن به تبیین این ایده که هر دم، جهانی نو از سوی حق ایجاد می‌شود، می‌پردازد و نسبت به آگاهی از این دگرگونی‌ها و تجلیات الهی تأکید می‌کند. شاعر به اهمیت آگاهی و تفکر در درک حقیقت و زیبایی‌های پنهان اشاره می‌کند و از انسانی مانند ابراهیم دعوت می‌کند که مانند او، کعبه روح را دوباره بنا کند. در نهایت، او بر اهمیت جستجوی عمیق‌تر دانش و حقیقت تأکید دارد و به قدرت و ظرفیت انسان در درک هستی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: هر لحظه در این راه، کاروانی به سمت مقصد می‌آید و در هر نفس، روحی جدید در این بدن دمیده می‌شود.
هوش مصنوعی: در این گلستان، از دل سنگ نیز چشمه‌های آب زنده و جاری به هر طرف می‌جوشد.
هوش مصنوعی: اگر کسی در دلش پاسبانی باشد، از هر در که صدا کند، صدای درایی را می‌شنود.
هوش مصنوعی: اگر کسی با هوش و دقت به دنیا نگاه کند، هر لحظه می‌تواند دنیای جدیدی را تجربه کند و به عمق معنا پی ببرد.
هوش مصنوعی: به خاطر هر لحظه، زمین و آسمان از معنا به سوی صورت می‌روند و تغییر می‌کنند.
هوش مصنوعی: بسیار از صدای زنگ در این کاروانها بشنو، که این صدا برای جان‌هایی است که به خوبی می‌شنوند و می‌توانند درک کنند.
هوش مصنوعی: هر لحظه، زمین جدیدی به وجود می‌آید و زمان نیز به طور مداوم در حال تغییر است.
هوش مصنوعی: ببینی که در واقع، دلیل این راز چیست: اینکه حقیقت همان راه درست است که در هر روز به ما نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: پرهای سیمرغ می‌گشاید و از سر کوه قاف تا سر دیگر آن، آشیانه‌ای را نمایش می‌دهد.
هوش مصنوعی: در این دریا وسیع، هیچ نقطه‌ای برای ایستادن وجود ندارد و در این جاده بی‌پایان، هیچ انتهایی هم نیست.
هوش مصنوعی: در بازار می‌توانی فروشگاه‌ها را ببینی که هر کدام پر از کالاهای مختلف هستند و جان و زندگی در آنها جاری است.
هوش مصنوعی: برای هر قطره، دریای عمیق و ناپیدایی وجود دارد و برای هر مگس، در دل فیل، لحظه‌ای قابل توجه نهفته است.
هوش مصنوعی: در هر برگی از زیبایی‌های زندگی، زهرخند تلخی نیز نهفته است که به چهره‌ی گلستان می‌افزاید.
هوش مصنوعی: اگر خداوند بخواهد، می‌تواند در یک لحظه تمام جهان را به حرکت درآورد، حتی اگر فقط یک قطره از نعمت‌هایش را به کسی بدهد.
هوش مصنوعی: هر شاخه‌ای از درخت درختان ثنای خداوند را با زبان مخصوص خود بیان می‌کند، همان‌طور که هر گل تازه نیز برای ستایش او سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: اگر دل با شعور و درک عمیق خود به تماشای نقشه‌ها و رازهایی که در پس پرده وجود دارند بنشیند، حقیقت‌ها برایش روشن و عیان خواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر در سایه یک فرد باتجربه و سالخورده اقامت کنی، هر لحظه می‌توانی از جوانی‌ات بهره‌مند شوی.
هوش مصنوعی: اگر عیسی بن مریم را بشناسی، هر روز از آسمان به تو سفره‌ای می‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر با رضوان آشنایی داشته باشی، هر لحظه از بهشتت هدیه‌ای به تو می‌رسد.
هوش مصنوعی: عرب از دل می‌خواهد که هر بار از آنجا خارج شود و به باغی خوشبو و زیبا برود.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد تو دنیا را همچون کوهی می‌بینی، اما نمی‌دانی که در دل کوه، معادن و گنج‌هایی وجود دارد.
هوش مصنوعی: مثل حلقه‌ای که به گوش جان آویخته شده، هر لحظه مهمانی تازه‌ای از آن در می‌رسد.
هوش مصنوعی: این کاروانها از عالم غیب حرکت می‌کنند و تنها تا زمانی که به شهادت برسند، به طور مخفیانه و از راهی نهانی ادامه مسیر می‌دهند.
هوش مصنوعی: هر لحظه از زندگی چیزی جدید و زیبا به همراه دارد؛ گاهی شادابی بهاری و گاهی اندوه و سردی پاییزی.
هوش مصنوعی: صبحگاه، پرنده‌ای در چمن با زیبایی برگ گل، داستانی شیرین و دلنشین را روایت کرد.
هوش مصنوعی: در هر لحظه، دو نفس در بدن وجود دارد؛ یکی از آنها که مانند سرافیل به حیات و زندگی انرژی می‌بخشد و دیگری که به نوعی جان را می‌ستاند.
هوش مصنوعی: در آغازین لحظه، زندگی به دنیا آمد و با دومین نفس دوباره جهانی تازه آغاز شد.
هوش مصنوعی: من به وحدت واقعی پی بردم و این را تنها حقیقت پایدار می‌دانم. در هر لحظه، به سمت آن حقیقت اشاره می‌کنم و به یاد آن خاموشی و سکوت را جستجو می‌کنم.
هوش مصنوعی: زمانی که نی (یا نی‌زن) از خود خالی شود و پر از حقیقت و معانی عمیق گردد، از آن دم به دم صدای فریادی بلند می‌زند.
هوش مصنوعی: آسمان به فرمان خداوند چه می‌تواند درباره‌ی سختی‌های دنیا بگوید؟
هوش مصنوعی: در یک لحظه می‌توان از نعمت‌های دنیوی و معنوی بهره‌مند شد، اما آن لحظه نه به جا می‌ماند و نه قابل تکرار است.
هوش مصنوعی: ای بت‌شکن و فرزند آذر، که نشانه‌ای از خلیل‌الله (حضرت ابراهیم) در وجودت هست.
هوش مصنوعی: تو مانند ابراهیم هستی، زیرا در هر زمان و مکانی، دوستی و ارتباطی نزدیک با حقیقت و خداوند داری.
هوش مصنوعی: دل خود را همچون کعبه‌ای نو بساز و در میانه دنیای باطل، به شکستن بت‌ها بپرداز.
هوش مصنوعی: می‌فرمایی که از این لحظه به بعد، سخن شایسته‌ای برای گفتن ندارم.
هوش مصنوعی: کسی که روح را ترجمه کند، باید بداند که روح هیچ چیزی جز خود را نمی‌شناسد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تنها عشق و دل، مراقب و ناظر بر احساسات و درون انسان هستند و هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به اندازه دل در حفاظت و نگهداری از احساسات ما نقش ایفا کند.
هوش مصنوعی: از افراد نادان چه دانشی می‌خواهی؟ برای درک این نکته، بهتر است از کسانی که دانش دارند، آموزش بگیری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دریغا میر بونصرا دریغا
که بس شادی ندیدی از جوانی
ولیکن راد مردان جهاندار
چو گل باشند کوته زندگانی
به جام اندر تو پنداری روان است
و لیکن گر روان دانی روانی
به ماهی ماند ، آبستن به مریخ
بزاید ، چون فراز لب رسانی
شکفته شد گل از باد خزانی
تو در باد خزانی بی زیانی
همه شمشاد و نرگس گشتی ای دل
چه چیزی مردمی یا بوستانی
ز بوی موی پیچان سنبلی تو
[...]
دریغا میر بونصرا دریغا
که بس شادی ندیدی از جوانی
و لیکن راد مردان جهاندار
چو گل باشند کوته زندگانی
مرا تا باشد این درد نهانی
تو را جویم که درمانم تو دانی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.