شمارهٔ ۱: غنچه گر پیش آن دهن خندد - بر بتر جای خویشتن خندد
شمارهٔ ۲: کسی کاو عقل دور اندیش دارد - همیشه می به نزد خویش دارد
شمارهٔ ۳: بیا زچهره ی گلگون می، نقاب انداز - به جام چون مه نو، جرم آفتاب انداز
شمارهٔ ۴: بیا چو غنچه ی تر، خیمه زن برابر گل - شراب لاله صفت خور، به بوی ساغر گل
شمارهٔ ۵: صبحدم با دو چشم خواب زده - با رخی از عرق گلاب زده