چشم اگر پوشی ز کار خویشتن
لطف ها بینی ز یار خویشتن
غربت مردم به شهر مردم است
من غریبم در دیار خویشتن
دوش در بزمی که بودی با رقیب
آزمودم اعتبار خویشتن
بار سنگین است جان در راه دوست
ما سبک کردیم بار خویشتن
بعد ازین گو دیگری با من مساز
ساختم با کردگار خویشتن
خاک گر گردی به راه او غبار
کیمیا بینی غبار خویشتن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ارتباط با خدای خود و زیبایی‌های زندگی تأکید می‌کند. او می‌گوید اگر انسان دید خود را از خود بردارد، می‌تواند لطف‌های یار را ببیند. همچنین اشاره می‌کند که غربت انسان در سرزمین خود به معنای دوری از خویشتن است. شاعر در تجربیاتش در زندگی، ارزش و اعتبار خود را می‌سنجد و بیان می‌کند که عشق به خداوند می‌تواند بار سنگین زندگی را سبک کند. او همچنین از دیگران می‌خواهد که به او نزدیک نشوند و به خود و خدای خود اعتماد کند. در انتها، شاعر اشاره می‌کند که حتی خاکی که در راه خدا می‌افتد، می‌تواند به کیمیا تبدیل شود و ارزشمند باشد.
هوش مصنوعی: اگر به کارهای خودت توجه نکنید و چشم‌پوشی کنید، محبت‌ها وکیفیت‌های دوستتان را بهتر خواهید دید.
هوش مصنوعی: غریبتی که انسان‌ها در یک شهر احساس می‌کنند، به خاطر دوری از زادگاه و آشناها است. اما من، حتی در سرزمین خودم نیز احساس غریبگی می‌کنم.
هوش مصنوعی: دیشب در میخانه‌ای که با رقیب حضور داشتم، ارزش و اعتبار خود را سنجیدم.
هوش مصنوعی: در عشق و دوستی، زندگی و مشکلات خود را آسان کردیم و همه بار سنگین دل را برای رسیدن به محبوب به دوش می‌کشیم.
هوش مصنوعی: از این به بعد با کسی حرف نزن، من دیگر رابطه‌ای با خداوند خودم برقرار کرده‌ام.
هوش مصنوعی: اگر به خاک راه او تبدیل شوی، غباری از کیمیا را خواهی دید و غبار خودت را نخواهی شناخت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دید دنیا کشت زار خویشتن
لاجرم کرد اختیار خویشتن
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.