جان ما دوری زخاک کوی جانان برنتافت
کوی جانان از لطافت زحمت جان برنتافت
در جواب او
باقزی تن جامه چون با ماه کتان بر نتافت
تافته تاب رخ شرب زرافشان برنتافت
جامه بین در زیر سوزن کوبزانو چون فتاد
در قدمداری وروی از تیرباران برنتافت
مفرش ازعظم سقرلاط و سمور آمد بتنک
بود ملکی مختصر حکم دو سلطان بر نتافت
از مشلشل پیش والا گفت خسقی قصه
رای والا آن سخنهای پریشان برنتافت
چون کشد بر دوش بار یقه مقلب بگو
جامه کز نازکی بار گریبان برنتافت
جامه این لتهاکه از پوشیدن و شستن گرفت
فی المثل گر آستین برتافت دامان برنتافت
گر تحمل برد آفات سماوی را نمد
پوستین باری جفای برف و باران بر نتافت
روزی از سوزن نکرد الا که چون درهم کشید
برگ گل سرتیزی خار مغیلان برنتافت
بی وجود آسترزان تاب یکتائی نداشت
کز قرین خود چو (قاری) بار هجران برنتافت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان درد و رنج ناشی از دوری از محبوب و زیبایی‌های آن می‌پردازد. شاعر احساس می‌کند که جانش نمی‌تواند دوری از کوی محبوب را تحمل کند، زیرا این دوری باعث رنج و زحمت جانش است. در مقابل این رنج‌ها، شاعر به زیبایی و لطافت محبوب اشاره می‌کند و می‌گوید که زیبایی‌ها و نرمش‌های محبوب توانایی تحمل رنج‌ها را از او می‌گیرند. همچنین اشاره‌هایی به مشکلات و سختی‌های زندگی شده است، مانند آسیب‌های طبیعت و سختی‌های روزمره که باعث می‌شوند انسان نتواند از زیبایی و محبت محبوبش دور شود. شاعر در نهایت به این نتیجه می‌رسد که درد و رنج‌ها بر تمام زیبایی‌ها غلبه می‌کنند و نمی‌توان از آنها گریز کرد.
هوش مصنوعی: دل ما نتوانست دوری از خاک کوی محبوب را تحمل کند، زیرا این کوی با لطافت خود، از زحمات جان ما سیراب نمی‌شود.
هوش مصنوعی: چون لباس نازکی که بر تن دارد، نتوانست با زیبایی و درخشش چهره ماه رقابت کند، و نور چهره‌اش از تابش زعفران برنتافت.
هوش مصنوعی: وقتی جامه‌ی من زیر سوزن کوبیده شد و به زمین افتاد، آن‌قدر از شدت ناراحتی دلم شکسته و صدای تیرها را نشنیدم.
هوش مصنوعی: فرش بافته شده از پوست حیوانات مختلف، به زیبایی و نرمی آمده است و در این عالم کوچک، حکمرانی دو سلطان نمی‌تواند دوام بیاورد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی از مقام بالاتری داستانی در مورد شخصیتی بزرگ و با مقام بیان کرده است، اما سخنان بی‌ترتیب و نامنسجم را نمی‌پسندد و نمی‌پذیرد.
هوش مصنوعی: وقتی که بار سنگینی بر دوش کشیده می‌شود، باید گفت که این جامه به‌خاطر نازکی‌اش نمی‌تواند فشار بار را تحمل کند و به همین دلیل دیگر نمی‌تواند به درستی روی بدن بماند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که برخی از چیزها که از پوشیدن و تکرار مکرر به وجود می‌آیند، به نوعی به زنگار و فرسودگی دچار می‌شوند. به عنوان مثال، اگر شما آستین یک لباس را بالا بزنید و آن را مورد توجه قرار دهید، در عوض، دامن آن لباس دیگر به خوبی حفظ نمی‌شود و از آن غافل می‌مانید. بنابراین، توجه به برخی جزئیات ممکن است به فرسایش و نادیده گرفتن بخش‌های مهم منجر شود.
هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند سختی‌ها و مشکلات آسمانی را تحمل کند، می‌تواند بارانی از برف و باران را تحمل کند و به خوبی از خود محافظت نماید.
هوش مصنوعی: روزی، سوزن‌ها کاری جز این نکردند که وقتی در هم فشرده شدند، برگ گل نتوانست تیغ‌های تیز خار مغیلان را تحمل کند.
هوش مصنوعی: تنها بودن به هیچ وجه تحمل‌ناپذیر است، مثل اینکه انسان نتواند دوری محبوبش را تحمل کند و بار غم و دوری او برایش سنگین باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر که با، عشق آشنا شد، زحمت جان، بر نتافت
درد پر ورد محبت، بار درمان بر نتافت
هر دماغی، کز هوای خاک کویش برد، بوی
از نسیم صبحدم، بوی گلستان بر نتافت
پرتو دیدار جانان تافت بر جان، در ازل
[...]
جان ما دوری ز خاک کوی جانان برنتافت
کوی جانان از لطافت زحمت جان بر نتافت
شعله ای زد شمع رویش هر دو عالم محو شد
ذره بی تاب تاب مهر تابان برنتافت
گفتمش جان است آن لب گشت چون از نازکی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.