رشک سخنم چیست؟ نه شهد هوس ست این
تلخابه سر جوش گداز نفس ست این
ای ناله جگر در شکن دام میفشان
سرمایه آرایش چاک قفس ست این
مستم، به کنارم خز و تن زن که درین وقت
هرگز نشناسم که چه بود و چه کس ست این
واعظ سخن از توبه مگو، این که پس از می
دست و دهنی آب کشیدیم بس ست این
تقوی اثری چند به عمر دگرستش
نازم می بی غش چه بلا زودرس ست این
با غیر نشایی و به ما نیز نیرزی
لیک آن گل و خار آمد و نسرین و خس ست این
لب بر لب دلبر نهم و جان بسپارم
ترکیب یکی کردن صد ملتمس ست این
شوری ست ز خواباندن جمازه به منزل
اما نه به دمسازی بانگ جرس ست این
داغ دل غالب به دوا چاره پذیرست
این را چه کنم چاره که مشکین نفس ست این
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از یک حس عمیق و پیچیده درباره عشق و زندگی صحبت می‌کند. شاعر احساسات خود را بیان می‌کند که در آن عشق و دلبستگی به معشوق، به‌صورت یک تضاد میان لذت و رنج جلوه‌گر می‌شود. او از جذبه و شوری که در وجودش به خاطر معشوق ایجاد شده صحبت می‌کند و تأکید می‌کند که در این حالت نمی‌تواند به چیزهای دیگر فکر کند.
شاعر به نقد مواعظ دینی نیز می‌پردازد و به این نکته اشاره می‌کند که وعده‌های توبه پس از نوشیدن شراب دیگر معنای خاصی ندارند. او همچنین بر اهمیت عشق و شوری که از آن ناشی می‌شود، تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که عشق و دلبستگی می‌تواند همه چیز را تحت‌الشعاع قرار دهد.
در کل، شعر توصیف احساسات عاشقانه و درگیری‌های درونی شاعر است که با زیبایی و شعر به تصویر کشیده شده‌اند.
هوش مصنوعی: رشک می‌برم بر کلامم، زیرا این صحبت‌ها نه از لذت شیرین ناشی می‌شود و نه به خاطر خواسته‌هاست؛ بلکه از عمق احساسات و عواطفی مشعل‌ور آتشین برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: ای نالهٔ دل خود را بی‌هدف در فضا پراکنده نکن، زیرا زیبایی و زینت چاک این قفس، دارایی توست و باید از آن محافظت کنی.
هوش مصنوعی: من در حال مستی هستم و در این لحظه هیچ چیزی را نمی‌شناسم، حتی اینکه چه کسی در کنارم است یا چه چیزی در اطرافم وجود دارد.
هوش مصنوعی: واعظ، از توبه صحبت نکن، زیرا ما بعد از نوشیدن شراب، دستان و دهان‌مان را شستیم و این کافیست.
هوش مصنوعی: باور به تقوی و پرهیزگاری تاثیرات فراوانی دارد که در زندگی آینده نمایان می‌شود. من از این خصوصیت ستایش می‌کنم، زیرا این ویژگی بی‌ریا و خالص است و می‌تواند در برابر بلایا و مشکلات زودتر از آنچه انتظار داریم، ما را یاری کند.
هوش مصنوعی: با دیگران ارتباط نداشته و به ما هم تعلق خاطر نداشته‌ای، اما در این میان، گل و خار، نسرین و خس آمده‌اند.
هوش مصنوعی: وقتی لبانم را بر لبان معشوق می‌گذارم و جانم را به او می‌سپارم، این یعنی در این لحظه من و او یکدیگر را به هم می‌آمیزیم و این ترکیب، از صد سخن و درخواست هم بیشتر ارزش دارد.
هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن محیطی است که در آن جنب و جوش و هیجان حاکم است. در حالی که کسی در خانه در حال استراحت یا خواب است، اما صدای زنگ خودرو یا وسیله‌ای دیگر توجه او را به خود جلب می‌کند و او را از خواب و آرامش بیرون می‌آورد. این ترکیب احساسات نشان‌دهنده تعارض بین سکوت و آرامش خواب و صدای پرهیاهوی دنیای بیرون است.
هوش مصنوعی: دل شفاف و دردمند من، با هیچ درمانی آرام نمی‌گیرد. مشکل اینجاست که عشق، عمیق و سیاه، تمام وجودم را پر کرده است و باید با آن کنار بیایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گردم بهوا رفت چه گلگون فرسست این
خون می کند و می رود آیا چه کسست این
بر دیده ی ما منتظران رخش مکن گرم
آهسته رو ای ترک نه رود ارسست این
هر صبح فروزان تری از آه اسیران
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.