گنجور

 
قاآنی

جهان ز حوصلهٔ آرزو فراخ‌ترست

ولیک بر تو بود تنگ‌تر ز چشم بخیل

تراکه خوشهٔ خرما به دست می‌نرسد

به غیر خار چه قسمت بری همی ز بخیل