|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: غزل بیانگری است از عشق و نیاز عمیق به معشوق. شاعر نمی‌داند که آیا معشوقش مانند آفتاب است یا ماه، اما به شدت به او وابسته است. او می‌گوید که اگر از معشوق دور باشد، مثل ماهی‌ای خواهد بود که از آب دور شده و زندگی‌اش در خطر است. در نهایت، شاعر ابراز می‌کند که نیازش به معشوق بیشتر از نیاز ماهی به آب است.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم که من به چه شکلی هستم، آیا مانند خورشید درخشانم یا مانند ماه که نوری ملایم دارد. این موضوع برای من روشن نیست و فقط به شکل یک ماهی سردرگمم.
هوش مصنوعی: اگر فایز از تو دور باشد بمیرد، چون به تو نیازمندتر از ماهی به آبم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دگر با او بزی فر به چو ماهی
بگفتند اوست مقصود کماهی
عجب دارم که از مه تابه ماهی
تواند گفت کس وصفش کماهی
ز شکل نقطه نون هم کماهی
پدید آورد از مه تا بماهی
کند تا پولکش را زر کماهی
چو موج آید به روی آب ماهی
مگر دریاست کامد همچو ماهی
که ماهی را نمی‌دانم کماهی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.