|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به شب و longing (آرزو و اشتیاق) خود برای دیدار رفیقش اشاره می‌کند. او حس می‌کند که هیچ عاشق دیگری مانند او در آتش عشق نمی‌سوزد و به نوعی گرفتار درد و رنج عشق شده است.
هوش مصنوعی: شبی دیگر فرا رسیده و من هنوز به یاد دوستی هستم که از من دور شده است و آرزو دارم که دوباره او را ببینم.
هوش مصنوعی: هیچ عاشقی مثل فایز در آتش عشق نمی‌سوزد و غم و اندوهش به شدت در وجودش حس می‌شود، مانند خمیر که در تنور قرار گرفته است و در برابر حرارت بی‌رحم گرفتار شده.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
الا ای تیره گشته بخت شورم
تو شیر خشمناکی منت گورم
ز باریکی، بمویی نیست زورم
که من مویی میان بسته، چو مورم
وگر تو ناصبوری کز تو دورم
چه پنداری که بینی من صبورم
برای آن همی دادی غرورم
که بر بندی به هر نزدیک و دورم
زدی افغان که من عمریست دورم
به صد محنت درین دوری صبورم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.