هوش مصنوعی: این شعر بیان کننده حالتی احساسی است که در آن شاعر از لحظه‌ای در هنگام مرگ سخن می‌گوید. او اگر دلبرش سرش را بر زانو نهد و او را در آغوش بگیرد، جانش به آسانی از بدنش جدا می‌شود. شاعر احساس می‌کند که عشق و محبت دلبرش می‌تواند مرگ را آسان‌تر کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیان کننده حالتی احساسی است که در آن شاعر از لحظه‌ای در هنگام مرگ سخن می‌گوید. او اگر دلبرش سرش را بر زانو نهد و او را در آغوش بگیرد، جانش به آسانی از بدنش جدا می‌شود. شاعر احساس می‌کند که عشق و محبت دلبرش می‌تواند مرگ را آسان‌تر کند.
هوش مصنوعی: اگر در لحظه‌ی مرگ، محبوبم سرش را با محبت بر زانوی من بگذارد،
هوش مصنوعی: اگر یار فایز مرا در آغوش بگیرد، به راحتی جانم از تنم جدا می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به بوم ماه وی را نیست دشمن
که یارد دشمنانی کرد با من
حصاری لعبتی در بسته بر من
حصاری قفل او نشکسته دشمن
شهش گفتا اگر می‌ترسی از من
بجان تو ایمنی ای خویش دشمن
درین یاری که دارد کار با من؟
دل من هست آخر یار من!
اگر من نیز برگردم ز دشمن
کجا خواهد قضا برگشتن از من
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.