خوش آن بهشت کش از شعله نو گلی باشد
خروش نوحه در آن بانگ بلبلی باشد
چو گل مباش که نی نوشد و نه نوشاند
درین چمن اگرت ساغر ملی باشد
ز بس که خورده دلم غم نماند در عالم
غمی که توشه راه توکلی باشد
گل از ندیمی باد بهشت کی خندد
در آن چمن که نه افغان بلبلی باشد
رهم فتاد فصیحی به طرف گلزاری
که آفتاب در آن سایه گلی باشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره بهشت و زیبایی‌های طبیعت صحبت می‌کند. شاعر بهشت را مکانی می‌داند که در آن بلبلی به نغمه‌سرایی مشغول است و گل‌ها درخشان و خوشبو هستند. اما او به این نکته اشاره می‌کند که اگر انسان مانند گل تنها باشد و نتواند از زیبایی‌های دنیا لذت ببرد، هیچ فایده‌ای ندارد. همچنین، اشاره‌ای به غم‌ها و مشکلات دل دارد که زندگی را تلخ کرده‌اند. در نهایت، شاعر به سوی باغی روانه می‌شود که در آن آفتاب و گل‌ها حضور دارند و این مکان زیبا می‌تواند آرامش‌بخش باشد.
هوش مصنوعی: در آن بهشت زیبا، گلی از آتش سرزنده می‌روید و صدای نوحه‌ای شبیه به نغمه‌های بلبل به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: به مانند گل نباش که نه خود نوشیده باشد و نه دیگران را بنوشاند. اگر در این باغ، جامی از طراوت و زندگی داری، از آن بهره ببر.
هوش مصنوعی: به خاطر تمام غم‌هایی که بر دلم نشسته، هیچ غمی در این دنیا باقی نمانده که برای راه و هدفی نیکو باقی بگذارم.
هوش مصنوعی: گل در بهشت وقتی خوشحال می‌شود که در آن چمن صدای بلبلی شنیده شود؛ در غیر این صورت، خندیدن او بی‌معناست.
هوش مصنوعی: در اینجا، شاعر به توصیف مسیری می‌پردازد که او را به سوی باغی زیبا می‌برد. این باغ پر از گل‌هاست و در آن جا، سایه‌ای از آفتاب بر روی گل‌ها می‌افتد؛ یعنی جایی است که نور آفتاب به زیبایی گل‌ها افزوده و فضایی دلنشین و شاعرانه ایجاد کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.