دیدی که چو بخت یار برگردید
چون دید که روزگار برگردید
هر خنده که بر گلم بهار افشاند
پی بر پی نوبهار برگردید
هر ناله که از دل فگار آمد
هم سوی دل فگار برگردید
هر نغمه که زنده داشت گوشم را
هم باز به سوی تار برگردید
هر میوه که از تف جگر پختم
در سینه شاخسار برگردید
چون میآمد پیاده آمد بخت
در برگشتن سوار برگردید
افسردگی دل فصیحی بین
بی داغ ز لالهزار برگردید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تغییرات وضعیت زندگی و احساسات خود اشاره میکند. او میبیند که وقتی سرنوشت به نفعش نیست، همه چیز در حال برگشت به عقب است. هر لبخندی که در بهار به او میرسد، به ناچار دوباره به سرما و افسردگی برمیگردد. نالهها، نغمهها و میوهها نیز به تلخی و درد برمیگردند. بهطور کلی، شاعر حس ناامیدی و فقدان شادی را بیان میکند و برگرداندن خوشبختی را آرزو دارد.
هوش مصنوعی: زمانی را مشاهده کردی که وقتی خوشبختی بر تو تنگ شد، روزگار نیز حالت را تغییر داد.
هوش مصنوعی: هر خندهای که بر گل من در بهار مینشیند، نشانگر این است که بار دیگر بهار به سراغم میآید.
هوش مصنوعی: هر شکایت یا صدایی که از دل دردکشیدهای برخیزد، به سوی همان دل دردکشیده برمیگردد.
هوش مصنوعی: هر صدایی که به گوشم رسید، توجهام را به طرف تاریکی معطوف کرد.
هوش مصنوعی: هر میوهای که از حسرت و درد دل من به وجود آمده، در دل و زندگی دیگران تجلی یافته است.
هوش مصنوعی: وقتی که او به پیادهروی میرفت، بختش در حال بازگشت به سوی او بود و همراهش سوار میشد.
هوش مصنوعی: دل غمگین و افسردهام، مانند زبانی گویا است که بدون هیچ گونه نشانهای از زخم و درد، از دشت گلها بازگشت میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.