سیاه‌چشما! مهر تو غم‌گسار من‌ست
به روزگار خزان، روی تو، بهار من‌ست
دلم شکار سیه‌چشمکان توست و رواست
از آن که دو لبِ شیرین تو شکار من‌ست
به مهر تو دلِ من وام‌دار صحبت توست
لب تو باز به سه بوسه وام‌دار من‌ست
جفا نمودن بی‌جرم کار توست مدام
وفا نمودن و اندیشهٔ تو کار من‌ست
اگر تو ماهی، گردونِ تو سرای من‌ست
اگر تو سروی، بستان تو کنار من‌ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف احساسات شاعر نسبت به معشوقش می‌پردازد. شاعر با ابراز عشق و وابستگی به چشمان سیاه معشوق، زندگی‌اش را به بهار تشبیه می‌کند که در دوران خزان آن، عشق و محبت او منبع شادی‌اش است. او در تلاش برای شکار دل معشوق است و به ارتباط عمیق و وابستگی‌اش به او اشاره می‌کند. در ادامه، شاعر از وفاداری و تعهد خود صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که معشوق برای او اهمیت زیادی دارد. در انتها، با زیبایی‌های معشوق که به ماه و سرو تشبیه شده، احساساتش را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: ای چشم‌های سیاه! محبت تو تسکین‌دهنده‌ی درد من است. در روزهای خزان، چهره‌ی تو برای من مانند بهار است.
هوش مصنوعی: دل من به سمت چشمان سیاه تو جذب است و این احساس کاملاً طبیعی است، زیرا لب‌های شیرین تو برای من مانند شکار می‌باشد.
هوش مصنوعی: دل من به محبت تو وابسته است و گفت و گو با تو برایم ارزشمند است. لب‌های تو نیز به سه بوسه، به من وابسته‌اند.
هوش مصنوعی: تو بدون هیچ دلیلی به من ظلم می‌کنی، اما من همیشه به تو وفادارم و فکر کردن به تو برای من شده است.
هوش مصنوعی: اگر تو ماه هستی، آسمان جایگاه من است و اگر تو درخت سرو باشی، باغ تو در کنار من قرار دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.