به مانند چنین روزی، به پیشین‌عهد در ایران

به نام پاک شَت زرتشت، سبزه در چمنزاران

مقدس بوده است و مرزبان، در مرز با یاران

نشستندی و خواندندی، ثنای هرمزآثاران

به زیور ساحت آتشکده، چون حجله کردندی

ز عشق هرمز آن حجله، به آتش سجده بردندی

به نام پادشاه عصر و آن پس باده خوردندی

به لشکر نیزه دادندی و کشورْشان سپردندی

نگارینا! تو خود ترکی و دانی رسم ترکان را

که نیز این عید نوروزی، بود عیدی هم آنان را

سرانگشتی بزن: اوراق تاریخ نیاکان را

گرفتندی و در عیش و خوشی، آن روز ایشان را

بیا یارا که هان هم، چون به سر آورد عمرش دی

همه ایرانیان نوروز را، از یادبود کی

به پا سازند از مازندران تا شوش و ملک ری

بساط هفت‌سین چینند و بنشینند دور وی