ساقیا می ده که می جان است گویی نیست هست

جان چه باشد باده ایمان است گویی نیست هست

گر نداری صاف، دردم می کشد دُردم بده

درد ما را دُرد درمان است گویی نیست هست

ساقیا عید غدیر است و به منبر مصطفی

شیر یزدان را ثناخوان است گویی نیست هست

ساقیا عید غدیر است و به منبر مصطفی

شیر یزدان را ثنا خوان است گویی نیست هست

وارث محراب و منبر از پس خیرالبشر

خسرو دین شاه مردان است گویی نیست هست

تخت احمد را به فرمان خداوند احد

حیدر کرّار سلطان است گویی نیست هست

در چنین عهد همایون فال جشن انبساط

در تمام ملک امکان است گویی نیست هست

باده ی وحدت بگیر از ساقی خمّ غدیر

کان شرابت روح ایمان است گویی نیست هست

بی شراب و شاهد ار باشی درین عید سعید

در حقیقت عین عصیان است گویی نیست هست

کشور توحید را از فتنه ی کفر و نفاق

شوهر زهرا نگهبان است گویی نیست هست

ساقیا دردِه شراب نابم از خمّ غدیر

کان ولای شیر یزدان است گویی نیست هست

ساقی کوثر علی مرتضی کز منزلت

عین دادار دو کیهان است گویی نیست هست

او یدالله است و دست اوست فوق دستها

شاهد او نصّ قرآن است گویی نیست هست

ذات او آیینه ای باشد بر حق کاندرو

آشکارا حیّ سبحان است گویی نیست هست

آن ولی حق وصیّ مطلق پیغمبر است

آیه ی تبلیغ است گویی نیست هست

آنکه اندر بیشه ی توحید شیر داور است

خوابگاهش عرش رحمان است گویی نیست هست

نوح کشتیبان بود هر کس که با او یار شد

فارغ از آسیب طوفان است گویی نیست هست

قدسیان را در سجود آدم او مسجود بود

منکر این قول شیطان است گویی نیست هست

دین حق را تیغ جانسوز امیرالمؤمنین

پاسبان از کفر و طغیان است گویی نیست هست

از برای نصرت دین نایب تیغ علی

پور شاهنشاه ایران است گویی نیست هست

دادگستر شاه مسعود آنکه در دوران او

گرگ اندر گله چوپان است گویی نیست هست

در سپهر حشمت و تمکین چو نیکو بنگری

مهر ظل ظل السلطان است گویی نیست هست

رمح او در نفی قبطی سیرتان دین حق

راستی مانند ثعبان است گویی نیست هست

لطمه زد خشمش به چهر آسمان هفتمین

زان شبه گون روی کیوان است گویی نیست هست

گر بخواهد چون خور آسان گیرد او ملک جهان

یار او شاه خراسان است گویی نیست هست

قرة العینش جلال الدوله نور انجم است

کاختر ملک سلیمان است گویی نیست هست

چاکران در گه او مهتران کشورند

میر آنها میرتومان است گویی نیست هست

آنکه سرهای عدو روز وغا او راست گو

تیغ او خم گشته چوگان است گویی نیست هست

رای او خورشید تابان است در برج اسد

دست او خود ابر نیسان است گویی نیست هست

سجده را در پیشگاه شاه مسعود این امیر

همچنان خم گشته مژگان است گویی نیست هست

گوید او را گر یمین الدوله در آتش بچم

چون سمندر عبد فرمان است گویی نیست هست

تیغ او باشد حصاری آهنین بر گرد ملک

فتنه در آن سوی بنیان است گویی نیست هست

هست اندر مغز چرخ از هیبتش رنج دوار

زین سبب پیوسته گردان است گویی نیست هست

شاخ آهو نیزه را ماند به دور عدل او

کافت ضرغان غژمان است گویی نیست هست

تا به بستان باد ننگیزد غبار از عدل او

خار جاروب گلستان است گویی نیست هست

گو نتابد آفتاب اندر زمان و آسمان

چهر او خورشید رخشان است گویی نیست هست

آن درخت بارور باشد که در باغ کرم

بار و برگ او ز احسان است گویی نیست هست

گر حسام الملک نبود مظهر الطاف حق

چون بری از عیب و نقصان است گویی نیست هست

ای حسام خسرو غازی که از ایمای تو

دشمنت ببریده شریان است گویی نیست هست

گو بتازد لشکر افراسیاب انقلاب

رستم عزمت به میدان است گویی نیست هست

احمد لطف تو یار من بود کاندر سخن

بنده ی من روح حسان است گویی نیست هست

باغ فردوس مرا در پر نویسد جبرئیل

کان امین وحی سبحان است گویی نیست هست

چون به الهامی کند روح القدس وحی سخن

طبع او مرغ سخندان است گویی نیست هست

تا جهان باشد تو را در مسند عزّ و شرف

یار الطاف جهانبان است گویی نیست هست

تا بود گیتی تو اندر او دل خرم بمان

عمر گیتی بس فراوان است گویی نیست هست