ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۵ ایدل غم نا آمده زنهار مخور وانغم که گذشت از تو هم زو بگذر سر رشته وقت خویش از دست مده کینست و جزین نیست جهان هیچ دگر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌آموزد که نباید به غم و اندوه خود توجه کنیم و بهتر است از مشکلات گذشته بگذریم. در عوض، باید کنترل زمان و زندگی‌مان را در دست داشته باشیم، زیرا زندگی تنها در همین لحظه جاری است و هیچ چیز دیگری وجود ندارد.
هوش مصنوعی: ای دل، نگران غم نباش. آن اندوهی که از تو گذشته، فراموش کن و به آن فکر نکن.
هوش مصنوعی: وقت و زمان را از دست نده، زیرا این تنها چیزی است که در جهان وجود دارد و جز آن چیز دیگری نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آمد بر من، که؟ یار، کی؟ وقت سحر
ترسنده، ز که؟ ز خصم، خصمش که؟ پدر
دادمش دو بوسه، بر کجا؟ بر لب تر
لب بُد؟ نه، چه بُد؟ عقیق، چون بُد؟ چو شکر
آمد برِ من. که؟ یار. کی؟ وقت سحر
ترسنده. ز که؟ ز خصم. خصمش که؟ پدر
دادمش دو بوسه. بر کجا؟ بر لب تر
لب بد؟ نه. چه بد؟ عقیق. چون بد؟ چو شکر
یا رب به دو نور دیدهٔ پیغمبر
یعنی بدو شمع دودمان حیدر
بر حال من از عین عنایت بنگر
دارم نظر آنکه نیفتم ز نظر
گفتم که مرا زغم به سه بوسه بخر
دل تافته گشتی و گران کردی سر
از بهر سه بوسه ای بت بوسه شمر
چو گاو به چرمگر، به من در منگر
لولا شقاوة جدی ما عرفتکم
ان الشقی الذی یشقی بمن غروا
الی اللّه کل الامر فی الخلق کله
ولیس الی المخلوق شیء من الامر
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.