هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به تجربه‌ای از دیدن تصویر خود در آینه می‌پردازد و نشان مرگ را در آن می‌یابد. این وضعیت او را به شدت متاثر می‌کند و از درد و ترس به گریه می‌افتد. آینه به او پاسخ می‌دهد که چرا به زمین می‌زند، زیرا هر کسی که به دنیا می‌آید، سرانجام خواهد مرد. این شعر به موضوع مرگ و گذرای زندگی اشاره دارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به تجربه‌ای از دیدن تصویر خود در آینه می‌پردازد و نشان مرگ را در آن می‌یابد. این وضعیت او را به شدت متاثر می‌کند و از درد و ترس به گریه می‌افتد. آینه به او پاسخ می‌دهد که چرا به زمین می‌زند، زیرا هر کسی که به دنیا می‌آید، سرانجام خواهد مرد. این شعر به موضوع مرگ و گذرای زندگی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: روزی برای اینکه تجربه‌ای کسب کنم، آینه‌ای برداشتم و در آن خویش را دیدم؛ آنجا نشانه‌ای از مرگ را مشاهده کردم.
هوش مصنوعی: من به خاطر خشونت مرگ به شدت گریه کردم و از شدت درد، بر زمین افتادم.
هوش مصنوعی: گفت: آینه، چرا به من آسیب می‌زنی؟ در حالی که خودت به خودت می‌نگری و می‌دانی که هر فردی که به دنیا می‌آید، در نهایت خواهد مرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آیینه تیره شد، ز چه تیره است آینه؟
چون رو به روی دوست ندارد هرآینه
مرآت دل به مصقله ذکر پاک کن
تا روی دوست را بنماید معاینه
«جَفُّ القَلَم بِما هو کاین» تمام شد
[...]
آیینه باش و عکس رخش بین در آینه
مشنو خبر که نیست خبر چون معاینه
گفتم توان جمال تو دیدن به عشوه گفت
گر صاف دل چو آینه باشی هرآینه
ذرات کون آینه‌های جمال اوست
[...]
یک رو که درصد آینه بینی هرآینه
روی دگر نمایدت ای جان هر آینه
مهر رخش بصورت ذرات شد عیان
تا حسن خود بدید کماهی معاینه
چون شاهد جمال تو آغاز جلوه کرد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.