ای بسا دوستان که بگزیدم
تا بدیشان بمالم اعد را
راستی را بسعیشان ایام
داد مالش ولی بسی ما را
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای بسا دوستان که بگزیدم
تا بدیشان بمالم اعد را
راستی را بسعیشان ایام
داد مالش ولی بسی ما را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به انتخاب دوستان اشاره می‌کند و بیان می‌کند که او به آنها محبت و محبت خود را ارزانی داشته است. همچنین به دشواری‌هایی که خودش متحمل شده، اشاره می‌کند و می‌گوید: با وجود اینکه چیزی به دوستان داده، خود او در زندگی مشکلات زیادی را تجربه کرده است.
هوش مصنوعی: بسیاری از دوستان را انتخاب کردم تا به آنها محبت کنم و دشمنان را مورد بخشش و علاقه قرار دهم.
هوش مصنوعی: راستی، زندگی به کسانی که تلاش می‌کنند روزی می‌دهد، اما برای ما، گاهی اوقات فراوانی برکت وجود ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همه گردن نهاده حکم ترا
دم که یارد زدن زچون و چرا؟!
کرد کامد شبانگه از صحرا
تا خورد آنچه بشکند صفرا
سایهٔ او چو قبهٔ خضرا
هست هجده‌هزار عالم را
آنکه نی ضد بود نه ند او را
نیستش کس شریک در دو سرا
که به دوزخ بدان کشند تو را
ان تکن منکر فسوف تری
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.