هر که وجه معاش خود دارد
وز کسی هم نمیرسد ستمش
در جهان پادشاه وقت خودست
چیست از پادشاه وقت کمش
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
هر که وجه معاش خود دارد
وز کسی هم نمیرسد ستمش
در جهان پادشاه وقت خودست
چیست از پادشاه وقت کمش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید هر کسی که درآمد خود را دارد و تحت ستم دیگران نیست، در واقع در زندگی‌اش پادشاه خود است. بنابراین، پادشاهی که در زمان خود زندگی می‌کند، اگر از دیگران ستم نبیند، چه نیازی به مقام و قدرت دارد.
هوش مصنوعی: هرکسی که برای گذران زندگی‌اش تدبیر و منابع کافی دارد، از هیچ‌کس ستمی نمی‌بیند و در زندگی‌اش با مشکل مواجه نمی‌شود.
هوش مصنوعی: در این دنیا، هر کسی که در زمان خود سلطنت می‌کند، برتر است و نمی‌توان از او کاست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از پی لطف و غایت کرمش
کرده بر لوح قسمت قدمش
تاج کیوان چو بوسه زد قدمش
در سواد عبیر شد علمش
کی کنی تو حقوق آن نعمش
چونکه پیدا بود چو خور کرمش
آرزو شد خلاصه نعمش
داد بی آرزو به ما گرمش
ساخت منعم به انس خود علمش
انس با او بدل شد از نعمش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.