|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره شخصیت ابن یمین و نگرش او به مروت و فضیلت انسانی است. شاعر بیان می‌کند که هرچند ابن یمین در موقعیتی پایین‌تر قرار دارد، اما از مروت و انسانیت خود کم نمی‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که اگر کسی بخواهد بهره و روزی خود را از خداوند بگیرد، باید فقط به درگاه خداوند امیدوار باشد و نیازی نیست که به سطح دیگران تنزل کند. در نهایت، رزق و روزی هرکس به خود او تعلق دارد، چه بخواهد و چه نخواهد.
هوش مصنوعی: اگرچه سمت چپ کم شده است، اما باید با توجه به مقدار خود، جنبه های انسانی و مروت را کاهش ندهیم.
هوش مصنوعی: اگر افراد پایین‌دست بخواهند برای خودشان تلاش کنند، حیف است که جز به درگاه خداوند پناه ببرند.
هوش مصنوعی: روزیش به او خواهد رسید، نه کم و نه زیاد، بسته به اراده خداوند، چه بخواهد و چه نخواهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چه فتوی کند خواجه خواجه زاده
که جود طبیعی بدو می پناهد
سلیمان آصف دل آنکس که حلمش
سکونت دهد باد را گر بخواهد
در آنکس که او را به هنگام رفتن
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.