تو آن نئی که ندانی طریق دلداری

ولی چه شود که با ما نمیکنی یاری

بعهد چین سر زلف شام پیکر تو

سیاهروی جهان گشت مشک تا تاری

چنان ز عشق تو مستم که دل نمیخواهد

که هیچگونه رود بر طریق هشیاری

بسان آنلب میگون همیشه ساغر چشم

لبالبست مرا از شراب گلناری

بیاد شادی وصلت که آرزوی دلست

ز دست هجر توان رست اگر تو بگذاری

کمال حسن تو نقصان پذیر می نشود

بقول دشمن اگر دوسترا نیازاری

ز درد ابن یمین هیچکس نمیپرسد

بغیر غم که نماید همیشه دلداری