چون باد صبا از آن پری‌وش

این قصه شنید شد مشوش

آمد سوی عاشق جگرسوز

گفتش سخنان آن دل‌افروز

حرفی چو رسید از آن به گوشش

برد انده عاشقی ز هوشش

امید به هوش بازش آورد

در دایره نیازش آورد

با باد به صد فغان و زاری

گفت از سر عجز و خاکساری

کای پیک سبک‌رو سحرخیز

دست من و دامن تو برخیز

بشتاب ز گرد ره دگر بار

او را ز من این پیام بگزار